فناوری‌های جداسازی هوا

تجهیزات جداسازی هوا، هوای اتمسفر را به اجزای اصلی آن، معمولا نیتروژن و اکسیژن، و گاهی اوقات آرگون و دیگر گازهای بی اثر نادر تجزیه می‌کند. رایج ترین روش برای جداسازی هوا تقطیر کرایوژنیک است. پکیج های جداسازی هوای کرایوژنیک (ASUS) برای تولید نیتروژن یا اکسیژن و اغلب گاز جانبی آرگون ساخته شده‌اند. روش‌های دیگر مانند غشایی (Membrane)، جذب نوسان فشار (PSA) و جذب نوسان فشار خلاء (VPSA)، به صورت تجاری برای جدا کردن یکی از اجزای اصلی از هوای عادی بکار می‌روند.

جذب نوسان فشار (PSA):

 PSA جداسازی اکسیژن یا نیتروژن از هوا را بدون  مایعات فراهم می‌کند. فرایند در حدود دمای محیط اجرایی می شود. زئولیت (اسفنج مولکولی) در معرض فشار بالای هوا قرار می‌گیرد و سپس در هوا آزاد می شود و لایه ای جذب شده از گاز مورد نظر منتشر می‌شود. اندازه کمپرسور خیلی بیشتر از یک کارخانه مایع کاهش یافته است، و متمرکز کننده اکسیژن قابل حمل در این روش ساخته شده است تا هوای غنی از اکسیژن را برای مقاصد پزشکی فراهم کنند. جذب نوسان خلاء (VPSA) فرایند مشابهی است، اما گاز محصول از زئولیت در فشار زیر اتمسفر بیرون داده می‌شود.
 

سیستم غشایی (MEMBRANE):

سیستم غشایی می تواند روش جایگزین کم‌انرژی‌تری را برای جداسازی هوا فراهم کند. برای مثال، روش‌های متعددی برای تولید اکسیژن ایجاد شده است. برای مثال غشاهای پلیمری که در درجه حرارت محیطی یا گرم عمل می‌کنند می‌توانند هوای غنی از اکسیژن (۵۰-۲۵٪ اکسیژن) تولید کنند. غشاهای سرامیکی می‌توانند اکسیژن با خلوص بالا (۹۰٪ یا بیشتر) فراهم کنند اما نیاز به دماهای بالاتر (۹۰۰-۸۰۰ درجه سانتیگراد) دارند. این غشاهای سرامیکی شامل غشاهای حامل یون (ITM) وغشاء حامل اکسیژن (OTM) می‌شوند.
 

تجهیزات جداسازی کرایوژنیک:

جداسازی گازها با استفاده از کرایوژنیک در طیف وسیعی از مولکول‌ها با نقطه جوش از ۴۰- ° C تا ۲۷۰-° C بکارگیری می‌شود. بسته به نیازهای مشتریان‌مان، می‌توانیم طراحی مناسبی مطابق با معیارهای دقیق آنان ارائه بدهیم یا تجهیزات استانداردی را پیشنهاد بدهیم.