حصار الکتریکی دام وطیور

فنس های الکتريکی نوعی حصار برقدار است که برای دور نگاه داشتن حيوانات از يک محدوده خاص از شوک الکتريکی بی خطری استفاده می کند. برای اينکه حيوان شوک الکتريکی را احساس کند، ولتاژ توليدی بايستی به اندازه ای باشد که از موها چرم و سم او عبور کند. وقتی مقدار ولتاژ برای ايجاد شوک کافی باشد، الکتريسيته از سيم فلزی فنس عبور داده می شود. سپس اين الکتريسيته از طريق حيوانی که با سيم ها تماس پيدا کرده و از خاکی که روی آن ايستاده جريان پيدا می کند. سپس اين جريان از خاک مرطوب به تيرک های نصب شده در زمين بر می گردند. الکتريسيته از تيرک های زمين به سيم های زيرزمينی که به ترمينال کنترل کننده فنس متصل هستند، منتقل می گردد. بدين شکل مدار کامل شده و حيوان شوک مختصری را خيلی سريع احساس می کند.

فنس های الکتريکی دائمی در بسياری از مناطق کشاورزی استفاده می شود، چرا که اين فنس ها در مقايسه با فنس های معمولی ارزان تر تمام می شود( در اين فنس ها از سيم صاف و سبک تر استفاده شده، به همين دليل نيازی ندارد تا به صورت فيزيکی از ورود دام جلوگيری کرد). احتمال آسيب ديدگی دام و به خصوص اسب ها در مقايسه با حصارهای سيم خاردار کم تر است. حصارهای معمولی کشاورزی می توانند با اضافه شدن يک رشته سيم الکتريکی قوی تر شوند. در صورتی که از اين سيم ها در حصارها استفاده شود حيواناتی مثل خوک ها زمين اطراف فنس ها را حفر نمی کنند.

برای گوسفند، ماکيان و ديگر حيوانات کوچک می توان از تورهای الکتريکی پلاستيکی روی تيرهای عايق شده استفاده کرد. اين امر از ورود حيوانات شکارچی مانند روباه هم جلوگيری می کند.

عملاً مشاهده شده که بيشتر حيوانات اگر يک بار با اين فنس ها تماس پيدا کنند تا مدت ها از اين حصارها دوری می کنند، حتی اگر حصار غير فعال باشد. اما برخی از حيوانات ياد گرفته اند که چگونه از اين حصارها عبور کنند، مثلاً بين پالس ها از فنس عبور می کنند يا با هل دادن ديگر حيوانات از آن عبور می کنند. برخی از حيوانات که پوشش پشمی ضخيمی دارند مانند گوسفند ياد می گيرند که چگونه از پوشش خود به عنوان عايق استفاده کنند.