جایروپلن سار

اتوجایرو هواپیمایی است که حدود چندین دهه از عمر آن گذشته و ظاهری بین هواپیما و هلیکوپتر دارد و جزء پرندههای بالگرد محسوب می‌شود. این وسیله دارای بلید یا پره‌هایی در قسمت فوقانی بوده که روتور نامیده می‌شود و تفاوت عمده‌ی آن با هلیکوپتر این است که روتور آن توسط نیروهای ایرودینامیکی به گردش در آمده و فاقد موتور مجزا بوده و حرکت وسیله بسمت جلو باعث چرخش روتور می‌شود.

موتور این وسیله نیروی لازم جهت حرکت افقی آن را فراهم ساخته که این نیرو سبب بالا رفتن اتوجایرو می‌شود. از مزیت های اتوجایرو می‌توان به کمی مسافت مورد نیاز جهت نشست و برخاست و ایمنی بالای پرواز در این وسیله اشاره نمود، تا حدی که در صورت از دست رفتن موتور می‌تواند با یک پرواز آرام روی زمین بنشیند. بدلیل شکل ظاهری رفتارهایی شبیه هواپیما و هلیکوپتر داشته ولی مانند هلیکوپتر نمی‌تواند بصورت ساکن در هوا بماند.

این وسیله برای اولین بار در شرکت پرآورپارس در سال 1382 تحت لیسانس شرکت ELA اسپانیا عملیاتی و در سال 1391 نمونه‌ی ایرانی آن با نام ســـار موفق به اخذ گواهینامه هواپیمایی کشوری شد. اتوجایرو می‌تواند در زمین‌های آسفالت، چمن و خاکی نشست و برخاست کند. فضای مورد نیاز جهت برخاستن این وسیله با وزنی حدود 400 کیلوگرم، 100 متر بوده و تا سقف 10هزار پا می‌تواند پرواز کند و در مسافتی بین 0 تا 15 متر می‌تواند به زمین بنشیند. وزن خالی هواپیما 235 کیلوگرم و بیشترین وزن برخاستن آن 520 کیلوگرم و دارای مداومت پروازی به میزان 400 کیلومتر بوده و باک آن ظرفیتی بمیزان 72 لیتر و دارای موتوری با 115 اسب بخار می‌باشد.