احیا و بازیابی چاه‌ها

چاه‌های آب طی دوره‌ی بهره‌برداری به مرور زمان، بر اثر عوامل متعددی مانند رسوب مواد معدنی، مهاجرت ذرات ریزدانه‌ی آبخوان و فعالیت میکروارگانیزمها، دچار کاهش آبدهی می‌شوند. این فرآیند که بسته به شرایط چاه و آبخوان شدت و ضعف متفاوتی دارد، با نشانه‌های زیر آشکار می‌شود که این مشکلات را می‌توان طی عملیات رسوب‌زدایی و احیا برطرف نمود:

1. کاهش آبدهی چاه به مرور زمان
2. افزایش مصرف برق پمپ چاه
3. ماسه‌دهی چاه و کاهش کیفیت آب برداشتی
4. افت سطح دینامیک آب

پس از انجام عملیات ویدیومتری و تشخیص مشکلات و با توجه به وضعیت چاه، با روش‌های شیمیایی یا فیزیکی و یا ترکیب آنها طبق نظر کارشناسان، می‌توان نسبت به رسوب‌زدایی و احیا اقدام نمود که مزایای ذیل را به همراه دارد:

1. افزایش آبدهی چاه
2. کاهش بهای برق مصرفی
3. رفع مشکل ماسه‌دهی و بهبود کیفیت آب برداشتی
4. افزایش عمر الکتروموتور و پمپ
5. توسعه‌ی چاه و زدودن رسوبات حتی از پشت گراول فیلتر
6. حذف تنش روی لوله‌ی جدار و کاهش احتمال تخریب آن

احیا با روش‌­های شیمیایی

در چاه‌هایی که دارای رسوبات سخت هستند و خارج نمودن این رسوبات به کمک روش‌های معمول فیزیکی امکان‌پذیر نیست، از مواد شیمیایی استفاده می‌شود. مواد شیمیایی با حل نمودن رسوبات موجود در روی جدار، گراول پک و آبخوان، پیوستگی بین این رسوبات را از بین برده و باعث انحلال بخش زیادی از رسوبات و سست شدن باقی آن می‌شود. تکمیل عملیات احیا با برس‌زنی، پیستون‌زنی یا پمپاژ برای خروج رسوبات انجام می‌شود.

رسوب‌زدایی به روش ضربه‌ی هوای فشرده

جدیدترین روش مورد استفاده در دنیا برای احیای چاه‌های آب، روش ضربه‌ی هوای فشرده است. سیستم ضربه‌ی هوای فشرده قادر است در کسری از ثانیه، یک بمب هوا در داخل چاه ایجاد کند. تخلیه‌ی هوا در کمتر از 5 میلی ثانیه در فشار 20 تا 200 بار، موج بسیار قدرتمندی ایجاد می‌کند که سبب خرد شدن و جدا شدن رسوب از جدار چاه می‌شود. این عملیات موجب بازسازی و پاک شدن مشبک‌ها و گراول پک از رسوبات می‌گردد و در نتیجه افزایش آبدهی چاه را به همراه دارد.