کاتالیست انتقال آب-گاز دما پایین

فرآیند انتقال آب-گاز یکی از قدیمی‎ترین واکنش‎های کاتالیستی ناهمگن می‌‎باشد که در صنعت برای تولید هیدروژن با خلوص بالا و کاهش کربن مونوکسید از گاز سنتز به ‌کار می‌‎رود. کاتالیست‌ها در بیشتر صنایع شیمیایی و در تمام پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌ها به‌عنوان یک ماده حیاتی برای سرعت بخشیدن به واکنش‌های شیمیایی استفاده می‌شوند. کاتالیست انتقال گاز ـ آب دما پایین (Low Temperature Water Gas Shift) یکی از کاتالیست‌­های پرکاربرد است که درون راکتورهای شیفت گاز ـ آب دما پایین جهت تبدیل مونوکسید کربن به هیدروژن مورد استفاده قرار می‌گیرد. کاتالیست‌های دما پایین انتقال آب–گاز از لحاظ ظاهری به شکل قرص های استوانه‌ای به رنگ خاکستری تیره می‌باشند که توسط فرآیند هم رسوبی تولید می‌شوند. این کاتالیست‌ها در مجتمع های پتروشیمی تولید آمونیاک و شرکت‌های پالایش نفت به منظور خالص‌سازی هیدروژن کاربرد دارند. به طور کلی وظیفه این کاتالیست‌ها به مانند کاتالیست‎های دما بالای انتقال آب-گاز این است که میزان مونوکسید کربن موجود در جریان گازی خروجی از راکتور دما بالای انتقال آب-گاز را که تا حدود ۳ درصد مولی کاهش پیدا کرده بود را در راکتورهای بستر ثابت در واکنش با بخارآب به زیر 5/0 درصد حجمی یا مولی برساند. پایین تر بودن دمای راکتور حاوی این کاتالیست‌ها در قیاس با راکتورهای دما بالا در واقع علت نامیده شدن دما پایین بر روی آن است. فلز فعال کاتالیستی در این نوع کاتالیست‌ها مس می‌باشد که پس از احیاء کاتالیست درون راکتور و تبدیل اکسید مس به مس، خاصیت کاتالیستی پیدا می کند. برای حداکثر کارایی این کاتالیست‌ها لازم است که بیشترین سطح فعالیت کاتالیستی را داشته باشند. با ورود فناوری نانو به این صنعت و تولید نانوکاتالیست‌های با سطح فعال قابل توجه، تحولی عظیم در کارایی آن‌ها به‌وجود آمده است.