انواع دستگاه بازیافت زباله به همراه 1 مدل از آن

[supsystic-slider id=1 position=”center”]

بازیافت زباله:

بازیافت زباله، فرآیند تبدیل مواد زاید به مواد و اشیای جدید و گوناگون است. این یک جایگزین کردن برای دفع زباله های معمولی نیزمی‌ باشد که می‌ تواند موجب صرفه جویی در مواد و کاهش منتشر شدن گازهای گلخانه ای شود. بازیافت زباله می تواند از هدر رفتن مواد مفید جلوگیری کند و مصرف مواد اولیه تازه را کاهش دهد و از این طریق مصرف انرژی، آلودگی هوا (از سوزاندن زباله) و آلودگی آب (از محل دفن زباله) کاهش پیدا کند و به محیط زیست آسیب نرساند.

بازیافت زباله، عنصر اصلی کاهش زباله های مدرن است و سومین جزء سلسله‌ مراتب زباله “کاهش، استفاده مجدد و بازیافت” است. پس بازیافت زباله با هدف جایگزین کردن ورودی های مواد اولیه به داخل و هدایت خروجی زباله و سیستم اقتصادی، به پایداری محیط زیست ختم می شود.

بازیافت، ماده اولیه است که به کارخانه بازیافت زباله یا مرکز بازیافت مواد که برای شکل‌ گیری محصولات جدید استفاده می شود، مورد پردازش قرار می گیرند. این مواد به روش های گوناگون و مختلفی جمع آوری شده به محلی می رسد که در آن دوباره تولید مجدد شود تا بتواند در تولید مواد و محصولات جدید مورد استفاده قرار گیرد. برای مثال بطری های پلاستیکی که جمع آوری می شوند می توانند دوباره مورد استفاده قرار گیرند و داخل گلوله های پلاستیکی ساخته شوند، تا یک محصول جدید به دست بیاید و سپس دوباره مورد استفاده قرار بگیرد.

مواد قابل بازیافت شامل انواع مختلفی از شیشه، کاغذ، مقوا، فلز، پلاستیک، لاستیک، منسوجات، باتری، الکترونیک و… می باشد. کمپوست یا استفاده مجدد از ضایعات زیست تخریب پذیر مانند مواد غذایی یا زباله های باغ نیز نوعی بازیافت به حساب می آید. مواد قابل بازیافت یا به یک مرکز بازیافت خانگی تحویل داده می‌شوند و یا از سطل های جانبی استفاده می شوند، سپس مرتب می شوند، تمیز و قابل استفاده می شوند و به مواد جدیدی که برای تولید محصولات جدید تهیه شده‌اند، طبقه بندی و دسته بندی می شوند.

به معنای دقیق بازیافت زباله مواد باعث تولید تازه ای از همان مواد نیز می شود. برای مثال: کاغذ اداری استفاده شده به کاغذ دفتر جدید تبدیل می شود یا از فوم پلی استایرن به پلی استایرن جدید تبدیل می شود. این کار موقع بازیافت زباله انواع خاصی از مواد، مانند قوطی های فلزی انجام می شود که می توانند دوباره و دوباره، یک قوطی، بی نهایت بدون از بین رفتن خلوص در محصول، دوباره تبدیل به یک قوطی شوند.

بازیافت زباله موضوعی است که مورد توجه بسیاری از نهادها و سازمان های مختلف از جمله سازمان محیط زیست، سازمان شهرسازی، نهادها و موسسات آزاد فعال در حوزه محیط زیست و پاک سازی شهری می باشد. امروزه روش های مختلف و گوناگونی برای بازیافت زباله وجود دارد. زباله ها به چندین گروه مختلف تقسیم می شوند و برای هر گروه از زباله ها روش خاصی جهت بازیافت آن وجود دارد. رعایت اصول بهداشتی در محیط زندگی و اهمیت به این موضوع، تاثیر مثبتی بر روی اکوسیستم طبیعی ما دارد. بازیافت زباله اهداف متفاوتی دارد که یکی از آن ها صرفه جویی در منابع می باشد. از نظر اقتصادی نیز فرایند بازیافت، توجیه پذیر می باشد.

انسان با پیشرفت تکنولوژی و فناوری و تغییرات به وجود آمده در سبک زندگی، هر روز آشغال های بیش تری را تولید می کند. با بازیافت صحیح و اصولی و درست، منطقه و اقلیم ما دچار دگرگونی می شود. اگر اصول کلی را رعایت کنیم آلودگی محیط و مشکلات بسیار کم تر می شود.

لازم به ذکر است  که سازمان محیط زیست و نهادهای ناظر، برنامه هایی را جهت آموزش مراحل و آشنایی با عملیات بازیافت زباله انجام می دهند و در رسانه های جمعی مانند رادیو و تلویزیون و حتی در شبکه های اجتماعی مختلف مجازی مانند اینستاگرام و تلگرام و فیس بوک تدارک دیده اند و برنامه ریزی مناسبی در این راستا صورت گرفته است.

مدیریت پسماند موضوعی است که اهمیت بسیاری داشته و در صورت رعایت بعضی اصول کلی، می تواند برای اقتصاد و وضعیت کلی محیط زندگی و پیرامون ما، مفید واقع شود. در تعریف زباله باید بگوییم که هر آنچه که در مدت زمان مشخصی استفاده شده و دیگر قابل استفاده نمی باشد، زباله نامیده می شود.

با این حال، این کار، اغلب سخت یا بسیار گران قیمت می باشد(در مقایسه با تولید همان محصول از مواد اولیه یا منابع دیگر)، بنابراین بازیافت بسیاری از محصولات یا مواد، استفاده مجدد آن ها را به جای استفاده از مواد گوناگون (مانند مقوا) انجام می دهد. شکل دیگر بازیافت زباله، نجات بعضی مواد از محصولات پیچیده است،یا به دلیل ارزش ذاتی آنها (مانند سرب از باتری های ماشین یا طلا از تابلوهای مدار چاپی)، یا به دلیل ماهیت خطرناک آن ها (برای مثال مانند حذف و استفاده مجدد از جیوه، دماسنج و ترموستات).

خود کلمه بازیافت به معنی آماده کردن یک سری از مواد برای استفاده مجدد و وارد کردن آن ها به چرخه مصرف نیز می باشد. خرید دستگاه بازیافت زباله و تولید کارخانه های بازیافتی بسیار پررونق تر از گذشته شده است. یک سری از این مواد بعد از بازیافت به عنوان مواد اولیه برای تولید استفاده می شوند و همچنین از یک سری دیگر به عنوان کمپوست استفاده می شود.

امروزه به صنعت بازیافت زباله، طلای کثیف هم نیز گفته می شود. این کار هم برای افرادی که کارخانه بازیافت زباله دارند و هم چرخه تولیدات بسیار سود آور و مهم است. در برخی موارد هزینه های ناشی از بازیافت زباله بعضی از مواد، بسیار گران است اما نسبت به تولید اولیه یا حتی تهیه خام آن بازهم به صرفه تر خواهد بود. به دلیل این که در مدیریت پسماند موضوع بازیافت زباله بسیار قابل اهمیت و توجه است، امروزه دستگاه هایی گوناگون و مختلف برای بازیافت بهینه بیش تر مواد در حال طراحی و تولید است.

بازیافت زباله در دو نوبت اولیه صورت می گیرد، مبدا و مقصد. تفکیک درمبدا در همان سطح شهر از منازل، فروشگاه ها و… جمع آوری می شود و مرحله دوم هنگامی است که در کارخانه های بازیافت زباله دسته بندی می شوند.

در حال حاضر یکی از مهم ترین مشکلات جوامع بشری و زیست محیطی در شهرها و روستاها، تولید زباله بسیار توسط انسان ها می باشد. زباله ها می توانند موجب آلودگی ها و بیماری های بسیاری شوند و به همین دلیل معدوم کردن یا بازیافت زباله، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اولین قدم برای بازیافت زباله ها به تفکیک آن ها از یکدیگر اختصاص دارد.

دستگاه تفکیک زباله همان طور که از نام آن پیدا است، وظیفه تفکیک و جداسازی زباله ها را بر عهده دارد. زباله ها که به طلای کثیف نیز مشهور هستند، انواع گوناگونی دارند که تمام آن ها از قابلیت تفکیک و بازیافت برخوردار نمی باشند. اغلب می توان زباله ها را به دو دسته زباله های تر و خشک تقسیم بندی کرد.

زباله های تر معمولا به زباله هایی گفته می شود که تجدید پذیر هستند و می توانند به سرعت به طبیعت بازگردند. معمولا این نوع زباله ها به عنوان کود کمپوست مورد استفاده قرار می گیرند. باقی مانده و اضافی مواد غذایی، میوه ها، سبزیجات و استخوان مرغ و ماهی و… جزء زباله های تر به حساب می آیند. با استفاده از تفکیک زباله تر و دستگاه تولید کمپوست، می توان کودهای مورد استفاده برای مصارف باغبانی و کشاورزی را تهیه کرد.

زباله های خشک هم زباله هایی هستند که فرآیند تجزیه پذیری بسیار طولانی دارند زمان زیادی باید بگذر تا تجزیه شوند، یا این که اصلا تجزیه نمی شوند. زباله هایی مانند کاغذ، شیشه، پلاستیک، پوشاک، فلزات، کارتن و مقوا و… در این دسته بندی جای می گیرند. با تفکیک زباله های خشک و بازیافت آن ها، می توان از خطرات زیست محیطی این زباله ها جلوگیری کرد.

بازیافت زباله یک کسب و کار جا افتاده و پر رونق در دنیا است و چه به شیوه سنتی و چه به شیوه صنعتی، در ایران هم دنبال می‌ شود. در سال ‌های اخیر و گذشته، شهرداری ‌ها در شهر‌هایی مثل تهران، علاوه بر جمع کردن زباله‌ های خشک و بازیافت آن ها، زباله‌ های تر را هم بازیافت می‌ کنند و از آن ها کمپوست تولید می‌ کنند. تولید برق از زباله تر هم در تهران چند سالی است که کلید خورده است و در حال انجام می باشد.

با توجه به این گفته ها بازار بازیافت زباله بسیار بسیار بزرگ‌ تر از این ‌ها می باشد و دلیل آن هم واضح است: همه ما به صورت روزانه زباله های بسیاری تولید می‌ کنیم و شواهد نشان می‌ دهند که هر چه یک کشور توسعه یافته‌ تر و بزرگ تر باشد، سرانه تولید زباله هم برای شهروندان آن کشور بالاتر است.

انواع دستگاه تفکیک زباله:

دستگاه تفکیک زباله را اغلب بر اساس سطح اتوماسیون آن دسته بندی می کنند. به همین دلیل این دستگاه ها به دو نوع دستگاه تمام اتوماتیک تفکیک زباله و دستگاه نیمه اتوماتیک تفکیک زباله تقسیم بندی می شوند. در این قسمت با این دو نوع دستگاه بیش تر آشنا می شویم.

دستگاه تمام اتوماتیک تفکیک زباله:

وقتی در مورد دستگاه تمام اتوماتیک صحبت می شود، مشخصا می توان فهمید که این دستگاه به صورت خودکار عمل می کند و به نیروی انسانی نیاز ندارد. برای دستگاه تفکیک زباله تمام اتوماتیک نیز این قضیه صدق می کند. در ساخت این دستگاه از پیشرفته ترین تکنولوژی های روز دنیا استفاده شده است و به همین جهت زباله ها با سرعت و دقت خیلی بالا تفکیک می شوند.

دستگاه نیمه اتوماتیک تفکیک زباله:

نوع دیگر دستگاه های تفکیک زباله، دستگاه نیمه اتوماتیک آن می باشد. این دستگاه برخلاف دستگاه تمام اتوماتیک تفکیک زباله، نیازمند به حضور نیروی انسانی است تا بعضی از فعالیت ها به دست نیروی کار صورت بگیرد. مسلما این دستگاه نسبت به نوع تمام اتوماتیک خود قیمت کمتری دارد اما به دلیل حضور نیروی انسانی، سرعت و راندمان کار پایین می آید.

مزایای بازیافت زباله:

بازیافت زباله موضوع بسیار مهمی می باشد که اهمیت ویژه ای دارد. در این قسمت به بررسی مزایای بازیافت زباله می پردازیم:

1- مواد، بالقوه دوباره به مواد اولیه در چرخه تولید باز می گردند.

2- مصرف مواد خام پایین می آید و انرژی کاهش پیدا می کند.

3- کم کردن انتشار گازهای گلخانه ای در مقابل تولیدات خالص.

4- کاهش آلودگی هوا ناشی از سوختن مواد و کاهش آلودگی آب ها به دلیل دفن زباله ها.

5- تقلیل آلودگی های صوتی.

6- کاهش مصرف در منابع موجود.

7- حفاظت از محیط زندگی و پیرامون خود.

8- کاهش دمای کره زمین( گرمایش زمین).

9- کاهش هزینه های اقتصادی جهت بازیافت زباله ها.

بازیافت زباله مزایای بسیاری دارد که در این قسمت بخشی از آن ها را بیان می کنیم. اولین مورد مربوط به تقلیل میزان آلودگی های صوتی می باشد. بسیاری از کارخانه های صنعتی، پسماند های مختلف و گوناگون صنعتی را تولید می کنند که برای محیط زیست و طبیعت ما، بسیار مضر می باشد.

با بازیافت زباله می توانیم از ایجاد آلودگی های صوتی و سروصدا در محیط ناشی از تولید انواع محصولات و مواد صنعتی، جلوگیری کنیم و فضای آرام تر و راحت تری را داشته باشیم. در بسیاری از کلان شهرهای بزرگ مانند تهران، مشهد و اصفهان و تبریز دیده می شود که مردم بعضی مناطق از آلودگی های صوتی که ناشی از تولیدات کارخانه های صنعتی می باشد، اذیت شده و تقاضای بهبود وضعیت را دارند. در اینجا اهمیت و ضرورت بازیافت زباله بیش تر از قبل مورد توجه قرار می گیرد.

گاه با خودمان فکر می کنیم که بعضی مواد مانند خودروهای قدیمی و فرسوده، میزهای چوبی یا فلزی و کابینت های قدیمی، انواع باتری های قدیمی و بسیاری از مواد گوناگون، به هیچ دردی نمی خورند و فایده ای برای ما ندارند. در صورتی که بسیاری از این مواد قابلیت بازیافت را دارند و ما می توانیم از فلزاتی که دور ریخته شده اند یا ماشین های قدیمی و از کارافتاده اند و بسیاری از موارد دیگر، استفاده کرده و با توجه به شرایط مختلف، باقی مانده اشیا گوناگون را به مواد اولیه مختلفی تبدیل کنیم که در صنعت و جامعه قابل استفاده می باشد.

به جای تولید مواد اولیه خام و صرف هزینه های بسیار زیاد در این راه، می توانیم از چنین موادی استفاده کنیم و باعث صرفه جویی و حفظ منابع خودمان شود. واضح ترین توجیه برای بازیافت زباله در حوزه محیط زیست و طبیعت، درختانی است که هر روز قطع می شوند و سرانه تولید کاغذ بسیار کم می شود. در حوزه محیط زیست، بسیاری از منابع طبیعی ما، مانند جنگل ها و بعضی درختان خاص، هر روز به وسیله قاچاقچیان و برخی از افراد سود جو به غارت رفته و موجب ضررهای اقتصادی زیادی به کشور می شود. باید با کاشتن درختان و حفظ و نگهداری از آن ها، در حفظ محیط زیست و طبیعت کره زمین تلاش کنیم.

 مورد بعدی مربوط به گرمایش کره زمین می باشد. زباله هایی که در سراسر دنیا و در مراکز صنعتی تولید می شوند، موجب آلودگی و بالا رفتن شدید دما در محیط کره زمین می شود که مضرات بسیاری برای محیط زندگی و پیرامون ما دارد. در بیش تر مراکز صنعتی، زباله ها را می سوزانند که همین کار باعث افزایش دمای محیط می شود، در حالی که با بازیافت زباله می توانند این مضرات را به کم ترین حد ممکن کاهش دهند.

عملیات بازیافت زباله، باعث می شود که دیگر از همه منابع و روش های مختلف برای جمع آوری زباله ها استفاده نکنیم که نتیجه آن، کاهش هزینه های عملیاتی می باشد که مورد توجه دولت ها و نهاد های ناظر می باشد.

بررسی سایر موارد مربوط به مزایای بازیافت زباله:

گفتیم که بازیافت زباله برخی مزایا و خوبی ها را دارد که به قسمتی از آن اشاره کردیم. در این قسمت به بررسی برخی مواد دیگر می پردازیم:

1-کم شدن محل دفن زباله ها.

2- ایجاد شغل.

3- حفظ محیط جنگل ها و بیابان های خالی از زباله.

4- کسب درآمد.

5- مدیریت صحیح پسماند.

یکی از مزیت های اصلی بازیافت زباله، مربوط به کاهش محیط های آلوده به زباله می باشد. وقتی عملیات بازیافت زباله صورت بگیرد، محل های کم تری آلوده می شوند و انجام فرایند نیز بسیار ساده تر و راحت تر خواهد شد. آلودگی های محیط زیست، ناشی از تجمع انواع زباله های مختلف می باشد که اثر منفی بر کره زمین دارد. بازیافت زباله نیاز به منابع انسانی دارد. در نتیجه باعث می شود که بسیاری از افراد بتوانند در این حوزه مشغول به کار شوند. در کشورهای بزرگ، افرادی را در حوزه بازیافت زباله آموزش می دهند و ایجاد اشتغال می کنند.

جنگل ها و بیابان ها جزو منابع طبیعی ما هستند که، با بازیافت زباله از تجمع هر گونه زباله و آلودگی در این مناطق، جلوگیری می کنیم. بازیافت زباله باعث می شود که مدیریت اصولی بر پسماندهای مختلف را داشته باشیم. عملیات بازیافت زباله باعث گسترش مشاغل و کسب درآمد می شود. قابل ذکر است که در سال 2017 درآمد حاصل از بازیافت زباله در سطح جهانی حدود 43 میلیون یورو بود.

مراحل و دستگاه های مورد نیاز در بازیافت پلاستیک:

تفکیک کردن مواد:

در مرحله اول تفکیک زباله های پلاستیکی، زباله های پلاستیکی شهری به وسیله پیمان کاران شهرداری تفکیک و بعد برای بارگیری فشرده می شوند. در این مرحله جداسازی به کمک افراد یا ماشین آلات صورت می پذیرد. دستگاه هایی برای جدا سازی درب و لیبل بطری ها نیز موجود می باشد.

آسیاب:

دراین مرحله اصطلاحا مواد زنده بار وارد و به صورت پرک خارج می شوند. در این مرحله متناسب با نوع مواد زنده آسیاب های گوناگونی وجود دارد که از آسیاب پلاستیک چکشی، ناخنی شمشیری و … استفاده می شود. توجه داشته باشید برای سود دهی نسبتا بالا خروجی دستگاه شما هم نیز باید بالا باشد تا بهترین عملکرد را داشته باشد.

چند نکته مهم برای کسانی که در این مرحله قصد فعالیت دارند، به دلیل حجیم بودن خروجی منابع نزدیک را انتخاب کنید. بازیافت سبدهای میوه بسیار سودمند تر است . حتما در تفکیک اولویت رنگ  را در نظر بگیرید. همچنین از دستگاه های نو مرغوب استفاده کنید.

شستن و خشک کردن پرک ها:

در این مرحله از دستگاه های ویژه ای برای شستشو و خشک کردن پرک ها نیز استفاده می شود، کسانی که در تولید گرانول پلاستیک یا ساخت قطعات پلاستیک کار می کنند به این دستگاه نیاز پیدا خواهند کرد. اغلب از خاصیت روآبی یا زیر آبی بودن پلاستیک ها برای جدا سازی آن ها نیز استفاده می شود. نکته بسیار مهم و قابل اهمیت در این مرحله این است که خشک شدن کامل و دقیق پرک ها  باید به درستی و دقیق انجام شود. این کار حتی منجر به تناژ بالای خروجی هم خواهد شد. اگر به دنبال خروجی شفاف و تمیزی هستید بهتر است حتما از سانتریفیوژها برای خشک کردن کامل و آبگیری استفاده کنید.

گرانول:

به پرک ها یا کندر هایی که یک دست می شوند گرانول نیز گفته می شود. دستگاه های اکسترودر یا اکسیدور، و حتی نمونه هایی اختصاصی تر و بالاتر آن مثل اکسیدور زنده خور دستگاه هایی هستند که در این بخش مورد استفاده قرار می گیرند. مواد در این دستگاه ها کامل ذوب شده و رشته ای خارج می شوند که پس از سرد شدن کامل خرد شده و به گرانول تبدیل می شوند.

همیشه به خاطر داشته باشید اگر محصول نهایی و آخر شما کیفیت خوبی داشته باشد، پیدا کردن مشتری اصلا کار سختی نیست. ضامن یک محصول نهایی خوب و با کیفیت، داشتن دستگاه های ساخته شده با متریال مرغوب و با کیفیت می باشد. همان طور که قبلا اشاره شد دستگاه بازیافت زباله استهلاک بسیار بالایی دارند که فرسودگی سریع تری برای دستگاه ایجاد می کنند. حالا اگر این دستگاه ها با مواد مرغوب هم تولید نشده باشد نتیجه ضرر بسیاری برای کسی است که عمل بازیافت زباله را انجام می دهد.

بازیافت پلاستیکی:

انواع پلاستیک های فشرده مانند گلدان، سبد، سطل، دبه، بطری، نایلون، نایلکس و… از جمله زباله های پلاستیکی هستند که امروزه بسیار زیاد یافت می شوند. بازیافت این محصولات می‌تواند با خرید یک دستگاه بازیافت مواد پلاستیکی به راحتی و آسانی امکان پذیر باشد. امروزه دستگاه های بازیافت پلاستیک در ایران با کیفیت مناسب و در ظرفیت های تولید متنوع طراحی و ساخته می شوند.

به طور کلی دستگاه بازیافت پلاستیک را می توان به منظور تولید انواع مواد اولیه بازیافتی به صورت گرانول و یا کلوخه به کار برد و استفاده کرد. اغلب دستگاه های بازیافت پلاستیک که خروجی آن ها به صورت کلوخه می باشد از قیمت خرید مناسب تری برخوردار می باشند. برای تولید برخی از مواد ها می توان زباله های پلاستیکی مختلفی را به صورت مخلوط درون قیف دستگاه ریخت.

بعضی از مواد های بازیافتی نیز به صورت مجزا تولید می‌شوند. از این رو در بازیافت برخی از زباله های پلاستیکی عمل تفکیک صورت می پذیرد. از این رو گاهاً دستگاه ذکر شده را با نوع محصول بازیافتی نیز نام گذاری می کنند. به عنوان مثال دستگاه بازیافت بطری پلاستیکی،  دستگاه بازیافت گونی پلاستیکی، دستگاه بازیافت نایلون و…

دستگاه های بازیافت زباله پلاستیک را می‌ توان بر اساس دو پارامتر دسته بندی و تقسیم کرد. پارامتر اول نوع خروجی و پارامتر دوم ظرفیت تولید می باشد. از نظر نوع خروجی دستگاه های بازیافت زباله پلاستیک را در دو دستگاه خروجی گرانول (گرانول ساز) و دستگاه بازیافت زباله را با خروجی کلوخه قرار می دهیم. ظرفیت تولید دستگاه بازیافت زباله پلاستیک در مشخص کردن قیمت خرید و فروش دستگاه بازیافت پلاستیک نقش بسیار مهمی را دارد، معمولاً ۱۰۰، ۱۵۰، ۲۰۰، ۲۵۰ و حتی ۴۰۰ کیلوگرم در ساعت می باشد. همچنین ظرفیت تولید با قیمت دستگاه بازیافت زباله پلاستیک رابطه ی مستقیم نیز دارد.

اقیانوس هایی از پلاستیک:

پلاستیک، احتمالا بزرگ‌ ترین و گسترده ترین آلوده کننده محیط زیست و طبیعت در جهان به شمار می آید، ماده‌ ای که البته ورود آن به محیط پیرامون ما، کاملا به دوره معاصر بر می‌ گردد. این در حالی است که بعضی از کشور‌ها برنامه‌ ای زمان بندی شده برای کاهش تولید پلاستیک را در دستور کار قرار داده اند. به عبارت دیگر، تلاش‌ ها برای کاهش «آلودگی پلاستیک» در جهان، قرار است به جای جمع کردن پلاستیک‌ های رها شده در محیط، از حلقه نخست (یعنی از مرحله تولید پلاستیک) شروع شود.

بعضی از تخمین‌ ها نشان می‌ دهند که اکنون نزدیک به ۱۶۵ میلیون تن پلاستیک در اقیانوس ‌ها تلنبار و رها شده است. وزن تمام انسان ‌های روی کره ی زمین، حدود ۳۱۶ میلیون تُن برآورد شده است و به این ترتیب، فقط و فقط وزن پلاستیک‌ های شناور در اقیانوس ها، معادل وزن ۴ میلیارد نفر انسان می باشد. در این محاسبه، وزن پلاستیک‌ های دفن‌ شده در خشکی‌ ها محاسبه نشده است.

جمع آوری این حجم از پلاستیک از اقیانوس‌ ها تقریبا ناممکن و غیر قابل انجام است و دست کم با فناوری‌ های امروزی امکان پذیر نمی باشد. پژوهش‌ هایی برای تولید باکتری ‌هایی که پلاستیک را تجزیه می ‌کنند انجام شده است و روش ‌های عجیب و غریب دیگری هم آزموده شده اند، اما فعلا هیچ کدام عملیاتی نیستند. سهم زباله‌ های پلاستیکی بازیافت شده از تمام زباله‌ های تولید شده در هر سال، در واقع کمتر از ۱۵ درصد می باشد.

حالا بعضی از کشور‌ها (بیش تر در اروپا) تصمیم گرفته اند که در آینده میان مدت، بخش عمده ‌ای از تولید پلاستیک را متوقف کنند. به عبارت ساده تر، مبارزه با پلاستیک قرار است از حلقه نخست و از همان اول آغاز شود. جدید ترین کنفرانس تغییرات اقلیمی که اخیرا در «اسکاتلند» برگزار شد، نقطه‌ عطفی در این ماجرا بود، در این کنفرانس، بعضی کشور‌ های اروپایی اعلام کردند که بر اساس یک برنامه زمان بندی شده، تولید پلاستیک را کاهش خواهند داد.

در فرانسه هم چند ماه پیش قانونی تصویب شد و به ثبت رسید که بر اساس آن، بسته بندی پلاستیکی برای بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات ممنوع می‌ شود. این ممنوعیت، ۳۰ محصول را در بر می‌ گیرد و البته،فعلا شامل بسته بندی‌ های بزرگ و همچنین میوه‌ های خرد شده یا فرآوری شده نمی‌ شود. فرانسه می ‌خواهد تا سال ۲۰۴۰ میلادی، تولید پلاستیک‌ های یک بار مصرف را به تدریج کنار بگذارد و دیگر از آن ها استفاده نکند.

اسپانیا هم دیگر کشوری می باشد که برنامه‌ ای مشابه مانند کشور های اروپایی مثل فرانسه را در دستور کار خود قرار داده است و اعلام کرده که از سال ۲۰۲۳ میلادی، ممنوعیت فروش میوه و سبزیجات در بسته بندی پلاستیکی را اعمال می‌ کند. تا آن زمان، تولید کنندگان پلاستیک در این کشور فرصت دارند خودشان را با قانون جدید وفق بدهند تا با عادت کنند.

اما نوآوری‌ هایی هم در کار هستند مانند: «فولکس واگن»، غول خودرو سازی آلمانی به تازگی از ون جدید و نوستالژیک خود رونمایی کرده است که نه فقط کاملا برقی می باشد، که بخشی از قطعات پلاستیکی آن هم با استفاده از زباله‌ های جمع آوری شده و بازیافت شده از اقیانوس‌ ها تولید شده اند. در واقع، «فولکس واگن» هم ژست طبیعت دوستی و احترام به مسئولیت اجتماعی شرکتی به خود گرفته است و هم این که واقعا از محل کاهش هزینه‌ ها سود خواهد کرد.

تاریخچه بازیافت زباله:

بازیافت زباله از قدیم و گذشته یکی از مهم‌ ترین دغدغه‌ های انسان بوده است. تولید بی‌ رویه محصولات، بالا رفتن شهرنشینی، افزایش زاد و ولد و در نتیجه تولید انبوه زباله‌ ها در تمامی کشورها یک مشکل اساسی بوده است. به همین دلیل از سال ‌های بسیار دور، بسیاری از کشورها به بازیافت زباله علاقه‌ مند شده اند.

بازیافت زباله بسیار معمول، در بیش تر تاریخ بشریت بوده است و حامیان ثبت شده ای در افلاطون در قرن چهارم قبل از میلاد وجود داشته است. در دوره هایی که منابع، کمیاب و دشوار به دست می آمدند، مطالعات باستان‌شناسی زباله های باستانی، کم تر زباله های خانگی را نشان می دهد (مانند خاکستر، ابزار شکسته و سفال) استفاده از زباله های بیش تر در صورت عدم وجود مواد جدید بازیافت می شد.

در دوران پیش از تولید صنعتی، شواهدی از برنز قراضه و سایر فلزات در اروپا جمع آوری شده و برای استفاده دوباره دائمی ذوب شده است. بازیافت زباله به اندازه تمدن بشریت قدمت دارد و تاریخچه بازیافت زباله به سال‌ های خیلی دور ‌باز می‌ گردد. بازیافت کاغذ برای اولین بار در سال ۱۰۳۱ ثبت شد که مغازه های ژاپنی کاغذ های دفن شده را فروختند.

در بریتانیا گرد و غبار و خاکستر ناشی از چوب و آتش زغال سنگ توسط گرد و غبارها جمع آوری و به عنوان ماده پایه ای در ساختن آجر مورد استفاده قرار گرفته پایین آمد. به نظر می‌رسد که فرهنگ‌ های باستان همیشه به دلیل محدودیت منابع و طولانی بودن فرایند تولید به بازیافت زباله ‌ها تمایل داشتند.

عامل اصلی این نوع بازیافت زباله مزایای اقتصادی به دست آوردن مواد اولیه بازیافتی به جای دستیابی به مواد باکره و همچنین عدم دفع زباله های عمومی در مناطق پرجمعیت تر بود. در سال ۱۸۱۳، Benjamin Law روند تبدیل پارچه به پشم در باتلی و یورکشایر را گسترش داد. این ماده الیاف بازیافت شده را با پشم باکره ترکیب می‌کند. صنعت لرزان غربی یورکشایر در شهرهایی مانند باتلی و دیوسبوری از اوایل قرن نوزدهم تا حداقل سال ۱۹۱۴ ادامه داشت.

در جهان باستان، کِرِت‌ها یکی از‌ شناخته شده ‌ترین و مشهور ترین مراکز دفن‌ گاه زباله را ساختند. در حالی که آتنی‌ ها برای دفن پسماند مجبور بودند بیش از 1 مایل از دیوارهای شهر فاصله بگیرند و پسماند خود را آنجا دفن کنند. هر دوی این جوامع از امکان نگهداری و احیای پسماند به وسیله شهروندانشان برخوردار بودند که بخشی از آن به دلیل تولید آهسته‌ ی کالاها در تمدن‌های پیشین بوده است. جوامع اولیه در چین و اروپا با کمک ریخته ‌گری برنز را احیا کردند، چرا که نیاز به فلز در سراسر جهان بالا رفته بود. به دلیل دوام، قابلیت انعطاف و کیفیت ساخت آن، بازیافت و احیای فلزات جزو کارهایی بود که تا قرن 21 همچنان ادامه و رواج داشت.

شهرهای اولیه چیزهایی بیش تر از چوب و فلز را بازیافت می‌ کردند تا این که قوانین آن کشورها به طور خاصی بر بهداشت شهرشان متمرکز شدند. لندنی‌ های قدیم مقرراتی برای تمیزی و پاکیزه بودن خیابان هایشان داشتند و از به اصطلاح آشغال جمع‌کن‌ ها می‌ خواستند تا از زباله در بازارهای غیررسمی به گونه دیگری استفاده کنند.

در دهکده‌ی آلمان قدیم ارابه‌هایی وجود داشت و باید به همان اندازه بازار را با ضایعات ترک می‌ کردند که اجناس در هر روز فروخته یا معامله شده‌ بود. در هر دو مورد الزامات قانونی برای زندگی عمومی، شامل محدودیت‌ هایی برای دور انداختن زباله بود که به نحوه ی خود احتمال ارزشمند شدن مواد کهنه یا زباله ها را بالا می برد و بنابراین این مواد بازیافت می‌ شدند.

تاریخچه بازیافت زباله در ایران و جهان:

یکی از قدیمی ‌ترین مستندات بازیافت زباله در ایران به دوره صفویه نیز می‌رسد. حمام شیخ بهایی به نحوی در آن دوران بنا شده بود که از گازهای تولید شده فاضلاب انسانی برای گرم کردن حمام خود نیز استفاده می‌ کرده است. با این‌ حال تاریخ بازیافت زباله در ایران هم مانند دیگر کشورها وابسته به افزایش شهرنشینی و تولید بی ‌رویه زباله‌ ها بوده است.

به عنوان مثال در قانون بلدیه که در سال ۱۲۸۳ تصویب شد و به ثبت رسید از وظایف شهرداری از جمله جمع‌ آوری و امحای زباله ‌ها هم یاد شده است. همچنین اولین کارخانه‌ ای که در ایران به خرید کاغذ های باطله، بازیافت و تولید کاغذ های جدید پرداخت در کرج قرار داشت که در سال ۱۳۱۳ این فرایند بازیافت کاغذ را شروع کرد. از آن پس تا به امروز، کارخانه‌ های بسیاری به بازیافت کاغذ روی آوردند. به‌طور کلی بازیافت زباله در ایران کمتر از ۱۰۰ سال قدمت دارد.

در غرب از دهه 70 میلادی با افزایش 4 برابری قیمت نفت با توجه به بازیافت به ‌ویژه پلاستیک و مواد نفتی افزایش یافت و بالا رفت. از همان زمان در بسیاری از کشور های جهان روندی آغاز شد که همگام با فرهنگ‌ سازی و بهبود فناوری‌ های بازیافت پیش می ‌رود. سوئیس، هلند، دانمارک و آلمان پیشگامان عرصه بازیافت زباله هستند و میزان بازیافت زباله در این کشورها بالای ۹۰ درصد می باشد. در این کشورها تفکیک نکردن زباله از همان اول و مبدا تخلف محسوب می‌ شود و جریمه دارد؛ نکته‌ ای راهبردی که نشان می‌ دهد فرهنگ‌ سازی به پشتوانه قانونی نیاز دارد.

ژاپن 1031، اولین بازیافت کاغذ:

در دوره امپراتوری هی ‌آن، ژاپن، تولید کاغذ از کنترل حکومت فاصله گرفت و صاحبان املاک به صورت خصوصی و محرمانه با استخدام کارگران به تولید کاغذ روی آوردند و در آن زمان بازیافت کاغذ رواج پیدا کرد و ادامه یافت. ژاپن یکی از کشورهایی است که بازیافت زباله را با جدیت دنبال می‌ کند. اهالی این کشور با آموزش و فرهنگ‌ سازی، تمامی زباله تولیدی خود را تفکیک و جدا سازی می‌ کنند و در سیستم‌ های کاملا هوشمند و قدرتمند، به مراکز بازیافت می‌ رسانند.

یکی از نمونه‌ های موفق، شهر Kamikatsu است که در منطقه کوهستانی واقع شده است و به سختی به سیستم‌ های موجود در شهرهای بزرگ دسترسی دارد. به همین دلیل خود خانواده‌ ها، زباله‌ ها را در ۳۴ دسته مختلف و گوناگون، تفکیک می‌ کنند و به مراکز بازیافت می‌ فرستند. هدف این شهر رسیدن به نرخ بازیافت ۱۰۰ درصدی زباله است و الان به رکورد ۹۰ درصد رسیده است. ژاپن نرخ بالایی در بازیافت فلزات دارد. نمونه جالب آن، مدال‌های المپیک توکیو است که از فلزات بازیافتی تهیه و درست شده است.

فیلادلفیا 1690، کاخانه ریتن هوس:

ریتن‌ هوس اولین کارخانه تولید کاغذ در آمریکا بود. در این کارخانه از پارچه، کاغذ های قدیمی و پنبه برای تولید کاغذ بازیافتی استفاده می‌ شد.

نیویورک 1776، استقلال آمریکا:

جنگ برای استقلال آمریکا از انگلیس، موجب شد که آمریکایی‌ ها به بازیافت فلز روی بیاورند و از فلزهای بازیافتی سلاحی برای جنگ تهیه کنند. مجسمه پادشاه جورج سوم در نیویورک هم بازیافت شد و از آن گلوله ساختند.

یورکشایر 1813، بازیافت نخ:

از لباس‌ ها، ‌دستمال‌ ها و پارچه‌ های قدیمی در سال ۱۸۱۳ در یورکشایر غربی استفاده می‌ شد تا مجددا نخ تولید شود. این بازیافت نخ تا سال ۱۸۳۰ ادامه داشت و حدود ۷ هزار تن نخ از پارچه‌ های بازیافتی تهیه شد.

لندن 1891، انگلیس تاریک:

ویلیام بوث پس از تاسیس ارتش رستگاری در سال ۱۸۶۵، برنامه «انگلیس تاریک» را برای کمک به فقرا راه ‌اندازی نمود. او در این برنامه وسایل و ابزارهای دور ریخته شده را جمع‌آوری می ‌کرد و به خانواده ‌های فقرا می‌ داد تا از آن‌ها استفاده کنند و به مصرف برسانند.

نیویورک 1897، مرکز بازیافت مواد:

اولین مرکز بازیافت مواد در شهر نیویورک افتتاح و راه اندازی شد. مواد دور ریخته شده مثل کاغذ، فلز و پارچه و… در این مکان از یک دیگر تفکیک، طبقه‌ بندی و تقسیم بندی می‌ شدند.

شیکاگو 1904، اولین مرکز بازیافت قوطیث های آلمینیومی:

از سال ۱۸۸۶ تولید انبوه آلومینیوم در آمریکا شروع شد. درنتیجه تعداد قوطی‌ ها و زباله‌ ها نیز افزایش یافت. به همین دلیل اولین مرکز بازیافت قوطی‌ های آلومینیومی در شیکاگو افتتاح و راه اندازی شد.

کانادا، بازیافت تایر و ته سیگار:

این کشور نرخ بالایی در بازیافت زباله در دنیا ندارد ولی فرهنگ بازیافت و استفاده مجدد از وسایل و مواد به جای دور انداختن آن ها، عمیقا در شهروندان این کشور شکل گرفته است. کانادا در بازیافت تایر شهرت دارد و از آن همراه با آسفالت، برای ساخت جاده‌ ها و سطح زمین‌ های بازی استفاده می‌ کند. همچنین سطل‌ های مخصوصی برای جمع ‌آوری و بازیافت ته سیگار در کانادا وجود دارد چون ته سیگار یکی از آلوده‌ترین زباله ‌های دنیا محسوب می شود.

هلند، استفاده مجدد و پایداری:

هلند کشوری پیشرو در زمینه بازیافت زباله به خصوص در صنعت ساخت و ساز می باشد. بهترین مثال برای بازیافت مواد در ساخت و ساز، ساخت دو قسمت از یک مسیر دوچرخه سواری در سال ۲۰۱۸ است که تماما از پلاستیک بازیافتی در شهرهای Zwolle و Giethoorn  ساخته شده است. استفاده از پلاستیک برای ساخت جاده در سایر نقاط  دنیا هم انجام شده است ولی در هلند اولین بار تماما از پلاستیک انجام شده است.

سوئد، از زباله تا انرژی:

سوئد یکی از کشورهای اسکاندیناوی است که فرهنگ بی ‌نظیری در حفاظت و نگهداری از محیط زیست را دارد و از این رو یکی از کشور های پیشرفته و قدرتمند در بازیافت زباله است. مهم‌ ترین اقدام سوئد، آموزش شهروندان و تشویق آن ها به تفکیک زباله است. مردم زباله‌ ها را دسته‌ بندی و تقسیم بندی می ‌کنند و به مراکز بازیافت منتقل می ‌شود. زباله ‌هایی که قابلیت بازیافت نداشته باشند، در کارخانه‌ های ویژه‌ ای به انرژی تبدیل می‌ شود. برق ۲۵۰ هزار خانه در این کشور از همین راه تامین می‌ شود.

پنج کشور برتر بازیافت زباله در جهان:

امروزه کشورهای بسیاری به اهمیت و مهم بودن بازیافت زباله روی آورده‌اند و در تلاش و کوشش هستند تا با بازیافت زباله‌ ها، آلودگی‌ های ناشی از آن را کاهش دهند. بازیافت زباله در کشورهای پیشرفته با جدیت و تلاش بیش تری انجام می‌ شود. این روزها بیش تر کشورهای جهان به اهمیت بازیافت زباله پی برده‌ اند و برنامه‌ های ویژه‌ ای برای آن دارند ولی در برخی از کشورها، فرایند بازیافت با برنامه ‌ریزی بهتری انجام می‌ شود و نرخ بازیافت بالایی دارند. در واقع با به کار بردن شیوه ‌های صحیح و فرهنگ‌ سازی درست، توانسته‌ اند حجم انبوه و زیادی از زباله‌ های تولیدی را دوباره به چرخه ی استفاده برگردانند.

در این قسمت پنج کشور برتر بازیافت زباله در دنیا را در سال ۲۰۱۸ به شما معرفی خواهیم کرد:

1- آلمان 56/1 درصد:

از سال ۲۰۱۶ آلمان بالاترین و بیش ترین رتبه بازیافت زباله در دنیا را به خود اختصاص داده است. این کشور حدود ۵۶/۱ درصد از زباله‌ها را بازیافت می‌کند. آلمان در سال ۱۹۹۰ قانون جدیدی را برای تولید کنندگان بسته‌ بندی‌ها در نظر گرفت و از آن این تولید کنندگان موظف به بازیافت بسته‌ بندی محصولات خود شدند. همچنین دولت آلمان نسبت به حجم زباله‌ ها مالیات در نظر گرفته است. هر چقدر تولید کنندگان، زباله‌ های کم تری را تولید کنند، پول کم تری هم می‌ پردازند. این همکاری موجب شده است که بازیافت زباله از سه درصد در سال ۱۹۹۱ به ۵۶ درصد نیز برسد.

2- اتریش 53/8 درصد:

اتریش در سال ۲۰۱۸ با ۵۳/۸ درصد بازیافت زباله‌ ها توانست در مقام دوم بازیافت زباله در جهان قرار بگیرد. این کشور برای دفن زباله ‌ها ممنوعیت داشته و قوانین سفت و سختی را در نظر گرفته است. به عنوان مثال دفن زباله‌ هایی که بیش از پنج درصد کربن تولید می‌ کنند ممنوع می باشد و باید از دفن آن ها جلوگیری کرد.

اتریش هم مانند آلمان برای تولید کنندگان قوانینی تصویب کرده است و با همکاری آن‌ ها توانسته است تولید زباله‌ ها را کاهش دهد و بازیافت آن‌ها را افزایش بدهد و بالا ببرد. همچنین این کشور با تهیه برنامه‌ های آموزشی مثل کتاب‌ ها به کودکان خود اهمیت بازیافت زباله و اهمیت زباله بازیافتی را آموزش می دهد. 

3- کره جنوبی 53/7 درصد:

تنها کشور غیر اروپایی در میان پنج کشور برتر بازیافت زباله، کره جنوبی می باشد. این کشور حدود ۵۳/۷ درصد از زباله‌ ها را بازیافت می‌ کند. در کره جنوبی شرکت‌ های خصوصی فعال هستند که زباله‌ها را خریداری می‌ کنند و همین اتفاق به فرایند بازیافت کمک بسیاری می‌ کند. این کشور قانون ممنوعیت تولید بطری ‌های رنگی پلاستیکی و  PVC‌ را وضع کرده است و انتظار می‌ رود که تا سال‌ های آینده تولید زباله‌ های پلاستیکی در این کشور کاهش پیدا کند.

4- ولز 52/2 درصد:

ولز یکی از کوچک‌ ترین کشورهای دنیا می باشد که در سال ۲۰۱۸ توانست در مقام چهارم بازیافت زباله در جهان قرار بگیرد. این کشور هم مثل دیگر کشورها قوانینی را برای تولید کنندگان در نظر گرفته است و به صنایع گوناگون کمک می‌ کند تا محصولات سازگار با محیط زیست را تولید کنند و به مصرف برساند.

ولز در عرض ۲۰ سال نرخ بازیافت زباله‌ های خانگی را از ۵ درصد به بیش تر از ۵۰ درصد رسانده است. هدف نهایی آن ها این است که تا سال ۲۰۵۰، زباله‌ های تولیدی و وارد شده به کوره‌ های زباله سوزی را به صفر برسانند. اقداماتی که انجام داده‌ اند عبارت است تشویق به استفاده کم تر از مواد یک بار مصرف، الزام به تفکیک زباله در منزل و داشتن فناوری پیشرفته برای بازیافت موادی که در بسیاری از نقاط جهان قابل بازیافت نیستند.

5- سوییس 49/7 درصد:

در سال ۲۰۱۸، سوییس با ۴۹/۷ درصد نرخ بازیافت زباله در رتبه پنجم قرار گرفت. در این کشور، خانواده‌ها و افراد شاغل برای هر زباله غیرقابل بازیافتی که تولید می کنند مشمول پرداخت هزینه خواهند شد. در سوییس، این شهروندان و مردمان آن کشور هستند که باید نسبت به بازیافت زباله و کاهش تولید آن اقدام کنند. تمامی افراد باید زباله‌ های خود را مثل کاغذ، شیشه، پلاستیک و… را تفکیک و به مراکز بازیافت تحویل دهند. برای دفن زباله‌ ها هم مالیات‌ های سنگینی نیز وجود دارد.

در نهایت بازیافت زباله در کشورهای پیشرفته و قدرتمند با اقدامات خلاقانه و تشویق مردم، روز به‌ روز بیش تر از قبل انجام می‌ شود. بسیاری از کشورها در نظر دارند که در سال ‌های آینده هم تولید زباله را کاهش دهند و هم نرخ بازیافت خود را بالا تر ببرند. ما هم با اهمیت دادن به تفکیک زباله و بازیافت آن ها، می‌ توانیم در جهت بهبود سیستم بازیافت زباله و پسماند در کشورمان، تلاش و کوشش کنیم.

وضعیت بازیافت زباله در ایران:

متوسط سرانه تولید زباله در ایران حدود ۷۰۰ گرم تخمین زده می ‌شود، درحالی‌ که سرانه جهانی حدود ۳۰۰ گرم می باشد. در ایران آمار دقیق و درستی از وضعیت بازیافت زباله وجود ندارد، اما به نظر می‌ رسد که تنها ۶ درصد از این زباله‌ ها بازیافت و ۱۰ درصد باقی مانده آن‌ ها برای تولید کمپوست استفاده می‌ شود و بیش تر از ۸۰ درصد از زباله‌ ها به محل‌ های دفن زباله یا دپوی رو باز منتقل می‌ شوند.

به ‌طورکلی ۲/۷ درصد از پسماند غذایی در دنیا متعلق به کشور ایران می باشد که این مقدار شامل ۳۵ میلیون تن زباله تر باقی‌مانده از مواد غذایی می‌ شود. بر اساس گفته‌ های شهرداری تهران، به نظر می‌ رسد که روزانه ۸ هزار تن پسماند در پایتخت ایران تولید می‌ شود و سرانه ی تولد زباله پایتخت ‌نشینان حدود ۹۰۰ گرم در روز است. همچنین حدود ۴۰ درصد از زباله‌ ها، پسماند خشک می باشد که تفکیک نمی شوند و همراه با دیگر زباله‌ ها دور ریخته می‌ شوند.

به نظر می‌ رسد که ضعف در مدیریت پسماند و عدم آموزش به خانواده ها درباره تفکیک زباله‌ ها و جدا سازی آن ها از یک دیگر از همان مبدا و ابتدا از مشکلات اصلی بازیافت زباله در ایران می باشد. چرا که اولین قدم برای بازیافت زباله‌ ها، تفکیک درست و دقیق آن‌ ها است و با توجه به این که بیش تر زباله‌ های شهری تفکیک نمی ‌شوند و این فرهنگ در میان خانواده‌ ها وجود ندارد، شهرداری و دیگر ارگان‌ های بازیافت زباله با مشکلات بسیار جدی مواجه می‌ شوند.

در نتیجه نباید فراموش کنیم که بازیافت زباله از خانه‌ های خودمان شروع می‌ شود و این ما هستیم که با کم کردن مصرف‌ گرایی و تفکیک صحیح زباله‌ و جدا سازی درست و دقیق آن ها می ‌توانیم به فرایند بازیافت زباله در ایران نیز کمک کنیم. پس ما به عنوان شهروندان مسئول و دلسوز باید اول بازیافت زباله خانگی خود را در اولویت برنامه ‌های فرهنگ سازی برای تفکیک زباله در خانه شروع کنیم.

اگر بخواهیم در مورد بازیافت زباله تعریفی داشته باشیم می توانیم این گونه بیان کنیم که، هر چیزی که توانایی تبدیل به ماده اولیه را داشته باشد و بتوانیم به صورت تکراری در چرخه مصرف خود قرار داده و استفاده کنیم، عملیات بازیافت زباله نیز نامیده می شود.

در واقع، تبدیل یک ماده آشغال به یک ماده قابل مصرف را بازیافت زباله می گویند. بازیافت زباله با روش های متفاوتی صورت می گیرد و مزایا و ویژگی های خاص خودش را دارد. برای مثال بسیاری از زباله های مختلفی که در محیط اطراف خود مشاهده می کنید، قابل بازیافت هستند. برای مثال قوطی های مختلف نوشیدنی مانند نوشابه و دوغ و نوشیدنی های مختلف، مواد پلاستیکی و کاغذی متفاوت در شکل های گوناگون قابلیت بازیافت و استفاده مجدد را دارند.

زباله های ‌تر و خشک، بخش بندی مخصوص به خود را دارند. ویژگی اصلی زباله های‌ تر این است که در محیط و با تغییرات شیمیایی صورت گرفته توسط باکتری ها در اثر گذشت زمان، به روند اولیه طبیعی خود بازگشته و به چرخه طبیعت وارد شده و قابل استفاده هستند.

بسیاری از زباله های شهری که در اطراف خود می بینید، نمونه ای از زباله های ‌تر هستند. زباله های ‌تر فاسد شدنی و تجزیه پذیر نیز می باشند. زباله های خشک بر خلاف زباله های ‌تر خواص و ویژگی های متفاوتی دارند که پوسیده نمی شوند و تجزیه ناپذیر می باشند. زباله های خشک به چند زیر شاخه مختلف تقسیم می شوند که شامل نخاله های ساختمانی، زباله های صنعتی، زباله های خطرناک هستند. بازیافت زباله در زباله های خشک روشی متفاوت داشته و هر گروه از این نوع زباله ها، باید مسیر متفاوتی را طی کنند تا عملیات بازیافت زباله به شکل صحیح و اصولی و با ایمنی بالا صورت بگیرد.

انقلاب صنعتی بازیافت زباله:

با شروع شدن دوره‌ی صنعتی، توزیع فلزات، پارچه و کاغذ رشد پیدا کرد. اسپانیا در پاسخ به مصرف زیاد قاره، امکان بازیافت مس را ایجاد کرد. همچنین انگلیس در پاسخ به مقررات اشرافی برای منسوجات، بازیافت پارچه را گسترش داد. حیاط‌ های خاکروبه یا فضاهای مرتب کردن زباله، در برخی از شهرهای اروپایی تشکیل شد که به سبب آن آشغال ها از خیابان‌ های شهر جمع ‌آوری می ‌شد و عده ای از افراد آن را دسته‌ بندی کرده و به بازارهای دست ‌دوم فروشی می‌ فرستادند. باقی خاکروبه ها و خاکسترهای باقی‌ مانده از سوزاندن چوب و ذغال نیز برای سازندگان کود ارسال می‌ شد. در نهایت زیاد شدن پسماند در دوران صنعتی را می‌ توان به مصرف آشکار کالاها و محصولات دائمی نسبت داد.

بودن پسماند در هر جا و هر مکانی، قوانین بهداشت شهری را تسریع کرد که برای حفاظت از شهروندان و مردمان از نتایج فرعی ضایعات وضع شده بود. مسلماً این قوانین بر سلامت افرادی که در حیاط‌ های خاکروبه کار می‌ کردند تاثیر گذار بود و شهروندان را نسبت به دور انداختن هر چیزی آگاه کرد. از جمله استفاده‌ ی دوباره از هر چیزی که پیش از این دور می‌ انداختند.

همان گونه که وضعیت اقتصادی به صنعت وابسته شد، شغل های کوچکی تشکیل و ترغیب شدند تا پارچه، فلزات و سایر کالاها را از مصرف کنندگان بگیرند و آن را به کارخانه‌ های کاغذ و فولاد برگردانند چرا که بعضی از تولید کنندگان مایل بودند برای مواد دست‌ دوم هزینه کنند. تجارت در ایالات متحده، فرصت‌ هایی را برای هزاران مهاجر نسل اولی ایجاد کرد تا در فاصله ‌ی بین جنگ داخلی و جنگ جهانی دوم کسب و کارهایی ایجاد کنند. با بالا رفتن تقاضا برای مواد دست‌ دوم، برخی از این مشاغل به بزرگ ترین شرکت‌ های بازیافت ضایعات در قرن بیستم تبدیل شدند. صنعتی شدن موجب بالا رفتن تقاضا برای مواد مقرون به صرفه شده است.

گذشته از پارچه، فلزات قراضه آهن ارزان تر از سنگ آهن بود. راه آهن هر دو قراضه را در قرن نوزدهم خریداری و به فروش رساند و صنایع در حال رشد فولاد و اتومبیل قراضه را در اوایل قرن بیستم خریداری کردند. بسیاری از کالاهای ثانویه به وسیله کودکانی که زباله ها و خیابان های شهر را برای ماشین آلات دور ریخته شده، گلدان ها، قابلمه ها و سایر منابع فلزی جمع می‌ کردند جمع آوری، پردازش و به فروش می رساندند. در جنگ جهانی اول هزاران نفر از این کودکان در خیابان های شهر های آمریکا قدم می زدند و از نیروهای بازار استفاده می کردند تا مواد پس از مصرف را دوباره به تولید صنعتی باز گردانند.

بطری های نوشیدنی در حدود سال ۱۸۰۰ در برخی از تولید کنندگان نوشیدنی، در بریتانیا و ایرلند به ویژه Schweppes، با واریز قابل استرداد بازیافت شدند. یک سیستم بازیافت رسمی با سپرده های قابل استرداد برای بطری ها در سال ۱۸۸۴ و قوطی های نوشیدنی آلومینیومی در سال ۱۹۸۲ تاسیس شد. قانون منجر به نرخ بازیافت برای ظروف نوشیدنی ۸۴_۹۹ درصد، بسته به نوع آن شد و بطری شیشه ای را می توان به طور متوسط بیش از ۲۰ بار دوباره پر کرد.

بازیافت زباله در قرن بیستم:

قرن بیستم همراه با خود بعضی نوآوری‌ها در بازیافت زباله و پسماند در دوران صنعتی و پسا صنعتی به همراه خود آورد. سوزاندن کل پسماند برای مدتی به مُد تبدیل شد و فرایند بازیافت را در غرب کم کرد. جنگ‌ های جهانی امکان بازیافت زباله را پدید آورد و بازیافت منابع در کشورهای مختلف برای برطرف کردن نیاز در مقیاس بزرگ برای تولیدات نظامی زنده شد. تلاش‌ها در جنگ، نیاز اقتصادی و امر میهن ‌پرستانه برای بازیافت زباله را در هم ادغام نمود. دهه‌ی 1920 و 1930 گسترش گسترده‌ی استفاده از پلاستیک بود که تا قرن بیست و یکم ادامه پیدا کرد.

قبل از این، پلاستیک به فرم‌ها و شکل های پارکسین و زیلونیت برای بسته ‌بندی و تقسیم بندی، نیترات سلولز به جهت ضد آب بودن و باکالیت در کالاهای گوناگون مصرفی به کار می‌ رفت و مورد استفاده قرار می گرفت. کشف خواص سوپرپلیمر موجب درست کردن قالب‌های تزریقی و ساختن پلاستیک از نفت در دهه‌ی 20 و 30 میلادی شد. پلی‌استیرن، اکرلیک، رزین اپوکسی، سیلیکون و پی ‌وی ‌سی منجر به تولید کردن چسب‌ها، سازه ‌هایی با استحکام بالا و محکم، سطح های بهداشتی، تجهیزات صفحه گرامافون، لوله ‌کشی خانگی و بطری‌های آب شد. پلاستیک موجب شد فرآوری و ذخیره ‌ی مواد غذایی به شکل گسترده‌ای در دسترس همگان قرار بگیرد.

با این حال بازیافت مواد پلاستیکی در کشورهای توسعه‌ یافته و در حال توسعه خیلی به طول انجامید. برای این که متوجه این شکاف در بازیافت شویم فقط کافی است به تخمین آژانس حمایت از محیط ‌زیست در سال 2008 مراجعه کنیم که یک سوم دفن ‌گاه زباله در ایالات متحده آمریکا پر از ظروف بسته‌ بندی و بیش تر آن از جنس پلاستیک نیز می باشد. مصرف بسیار زیاد با سابقه‌ ی طولانی در رفتار بازیافتی و استفاده‌ ی دوباره ترکیب شد و عصر پسا صنعتی بشر را که شامل تأسیسات احیای مواد و مدیریت پسماند پایدار است نیز سرعت بخشید.

دفن ‌گاه زباله مثل نیویورک که در سال 1948 تأسیس شده بود و مجتمع 3000 هکتاری فرِش کیلز جای خود را به امکانات پیشرفته‌ ای مانند گِلف در تورنتو نیز داد که امکان بازیافت پسماند خشک و تر را دارد. همه‌ی جوامع در سراسر دنیا به دنبال روش‌های جدید برای بازیافت کاغذ، فلز، شیشه، پلاستیک، مقوا، نئوپان و ضایعات روغن هستند.

قوانین پیشرو در بسته‌ بندی آلمان که در سال 1990 تصویب شد، مهندسی دفن‌ گاه زباله در همه ی جهان، سنگ فرش‌های بازیافت شده در هزاران شهر، معاهداتی مثل کنوانسیون بازل و نگرانی درباره ‌ی چگونگی محدود کردن و بازیافت پسماند الکترونیک، همگی اهمیت بازیافت در زندگی شهری را نشان می ‌دهد. در حالی که بحث درباره‌ ی اثرات اقتصادی و زیست ‌محیطی بازیافت پسماند پسا مصرفی در مقابل بازیافت زباله پسا صنعتی وجود دارد، روشن است که بازیافت زباله نقش بسیار طولانی و درازی در تاریخ مصرف انسان داشته است و پسماند در ارتباط با ارزش بی‌ شمار، رفتارهای جمع‌ آوری مواد و رویه‌ی قانونی می باشد.

بازیافت زباله در سال‌ های اخیر و در گذشته مورد توجه قرار گرفته است و بیش تر از همیشه به آن توجه می ‌شود ولی شاید باور این مطلب برایتان سخت باشد که سابقه بازیافت، به دوران باستان برمی‌ گردد. پیشینیان ما، ابزار و وسایل خود را به شکل‌ های مختلف و گوناگونی، مجددا استفاده می ‌کردند. این مسئله به خاطر کمبود ابزار و وسایل و کند بودن سرعت تولید و ساخت بوده است. اما بازیافت به شیوه مدرن از سال ۱۰۳۱ شروع شده است.

تمام زباله هایی که تولید می کنیم:

آمار‌های «آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده آمریکا» نشان می‌ دهد که در سال ۲۰۱۷ میلادی، در این کشور حدود ۲۶۷ میلیون تن زباله خشک تولید شده است. از این میان، تنها حدود ۹۴.۲ میلیون تن بازیافت شده یا به «کمپوست» تبدیل شده است. (کمپوست، در واقع همان کودی است که از تجزیه مواد آلی موجود در گیاهان، میوه‌ها و خوراکی ‌ها تولید می‌شود.)

به عبارت ساده تر، تنها حدود ۳۵ درصد از کل زباله ی خشک در آمریکا به چرخه بازگشته و ۶۵ درصد در طبیعت دفن شده یا سوزانده شده است. در مورد زباله ‌های پلاستیکی، این رقم تنها ۸ درصد است. این آمار برای کل جهان، به مراتب بدتر می باشد، چرا که آمریکا دست کم در بین کشور‌ هایی است که بازیافت زباله را جدی می ‌گیرند.

برخی داده‌ های آماری سازمان ملل متحد (مربوط به سال ۲۰۱۸ میلادی) نشان می‌ دهند که سالانه حدود ۱۱.۲ میلیارد تن زباله خشک در دنیا تولید می‌ شود. در مقام مقایسه، این میزان زباله، وزنی برابر با ۵۶ هزار برابر وزن فولادی دارد که از ویرانه‌ های «برج‌های تجارت جهانی»، پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ جمع آوری شد. (حجم فولاد تخلیه شده از این ویرانه ها، حدود ۲۰۰ هزار تن بود.)

از طرفی دیگر، مقاله‌ ای در مجله «نشنال جئوگرافیک» در سال ۲۰۱۹ میلادی نشان می‌ دهد که از حدود ۶ دهه گذشته (که روند عمده تولید پلاستیک در دنیا شروع شده بود)، تا به امروز حدود ۸.۳ میلیارد تن پلاستیک تولید شده است. بخش عمده این پلاستیک‌ ها به زباله تبدیل شده است و بازیافت نشده اند و حالا سر از اقیانوس‌ها در آورده اند. علاوه بر این ها، زباله‌ ها عامل حدود ۵ درصد از گاز‌های گلخانه‌ ای منتشر شده در جهان هم هستند.

تفکیک یا طبقه بندی زباله:

تفکیک زباله به انگلیسی (waste separation) عبارت است از فرآیند جدا سازی انواع گروه‌ های زباله از یک دیگر. زباله‌ ها به گروه‌ های مختلف و گوناگونی دسته‌ بندی می‌ شوند و اغلب بر اساس خشک یا تر بودن از یک دیگر جدا خواهند شد. همچنین ممکن است پسماندها را به دو گروه تجزیه‌ پذیر یا تجزیه‌ ناپذیر تقسیم‌ بندی کنند.

تا صحبت از تفکیک زباله از مبدأ می شود، بسیاری از شهروندان و مردم فکر می کنند این کار یک فرآیند سخت و بسیار پیچیده می باشد که نیاز به مهارت ویژه و خاصی دارد، اما جدا سازی زباله در منزل، فرآیند بسیار ساده و راحتی می باشد که با چند بار انجام دادن آن، به یک عادت مفید و روزمره تبدیل خواهد شد.

تفکیک زباله اغلب به دو روش صورت می‌ گیرد: روش دستی و روش اتوماتیک. در روش اول یا روش دستی، زباله‌ ها در همان مراحل اولیه و قبل از وارد شدن به چرخه مدیریت پسماند در خانه از یک دیگر جدا خواهند شد. برای این کار بهتر است در منزل دو سطل بازیافت جداگانه برای جدا سازی زباله‌ های خشک و تر قرار دهید.

روش دوم یا روش اتوماتیک بعد از جمع ‌آوری زباله‌ ها و انتقال آن ها به مراکز دفع زباله و مدیریت پسماند صورت می ‌گیرد. این روش همان‌ گونه که از اسمش پیدا می باشد، توسط دستگاه‌ ها و ماشین‌ آلات مخصوص به‌ صورت کاملا اتوماتیک انجام می‌ شود.

تفکیک زباله یا طبقه‌ بندی زباله فرایندی می باشد که از طریق آن زباله را به عناصر مختلف و گوناگون تفکیک می‌ کنند. طبقه‌ بندی ممکن است به صورت دستی در خانه‌ها انجام گیرد و یا با طرح‌ های جمع‌ آوری از کنار خیابان جمع‌ آوری آن انجام گیرد یا این که تفکیک به صورت اتوماتیک در تأسیسات بازگردانی مواد یا تأسیسات بیولوژیکی انجام گیرد. طبقه‌ بندی دستی اولین روشی بود که در تاریخ طبقه ‌بندی زباله از آن استفاده شد. همچنین طبقه‌ بندی ممکن است در مرکز بازیافت زباله‌ های خانگی هم نیز انجام شود.

تفکیک زباله به معنی جداسازی زباله ‌ها به دو گروه تر و خشک می باشد. زباله خشک شامل چوب و محصولات وابسته به آن، فلزات و شیشه می‌ شود. زباله تر را نیز می‌ توان بر اساس قابل تجزیه بودن یا تجدید ناپذیری آن تفکیک کرد. دفن زباله در چاله یکی از مشکلات رو به رشد است، اگرچه هر چه پیش تر می‌ رویم زمین برای چال کردن زباله کم تر پیدا می‌ شود و زباله رو به افزایش می رود.

از این رو تفکیک زباله نه تنها از نظر زیست‌ محیطی اهمیت دارد بلکه از نظر اقتصادی نیز دارای اهمیت می باشد. استفاده از دستگاه زباله خورد‌کن یا زباله محوکن خانگی کمک بزرگ و شایانی به تفکیک زباله از مبدأ می‌ کند، بدین صورت که تقریبا کل زباله تر خانگی را از بین برده و تنها زباله‌ های قابل بازیافت باقی می ‌ماند.

تفکیک زباله و بازیافت زباله هر دو شامل اقداماتی می ‌شوند که به بهینه ‌سازی چرخه مدیریت پسماند و حفظ سلامت محیط زیست و طبیعت کمک می‌ کنند، با این حال با یک دیگر متفاوت‌ می باشند. فرآیند تفکیک در هر مرحله از رسیدگی به وضعیت زباله‌ ها ممکن است صورت بگیرد، اما بازیافت آخرین مرحله از چرخه تولید تا از بین بردن زباله ها نیز به شمار می‌ رود.

به‌ طور کلی فرآیند تفکیک زباله شامل جدا کردن زباله‌ های تر و خشک از یک دیگر می ‌شود. در صورتی‌ که بازیافت زباله را استفاده از زباله‌ های خشک برای تولید محصولات جدید می ‌دانند. در بازیافت زباله از مواد اولیه محصولات بازیافت ‌شده برای ساخت مجدد همان کالای اولیه یا محصولات جدید استفاده می‌ شود.

فواید تفکیک زباله:

همیشه گفته اند پیشگیری بهتر از درمان است و شاید همین موضوع درباره بازیافت زباله ها نیز صدق کند. یعنی بهتر است در مرحله اول تا جایی که می توانیم و امکان دارد زباله کم تری را تولید کنیم تا در مرحله بعدی، انرژی کم تری برای تفکیک زباله و بازیافت زباله مصرف کنیم.

می توان با تولید کم تر زباله هایی که ​ از شیشه، کاغذ و نایلون تشکیل شده است، برای حفظ و حفاظت از محیط زیست قدم جدی برداریم، اما واقعیت این است که در زندگی های امروزه، زباله و زباله سازی بخش جدا ناپذیری از زندگی روزمره شده است. تنها کار مفیدی که می توان در این رابطه انجام داد، تولید زباله کم تر و تفکیک زباله ها در منزل می باشد. مثلا استفاده از غذای خانگی و استفاده نکردن از غذاهای آماده، ناخود آگاه حجم زیادی از زباله های تولیدی حاصل از ظروف یک بار مصرف را نیز کاهش می دهد.

تفکیک زباله حجم ضایعاتی را که به محل دفن یا سوزاندن زباله‌ ها منتقل می‌ شود، به‌ صورت چشم‌ گیری کاهش می‌ دهد. فرآیندهای متفاوتی که برای تغییر ماهیت زباله‌ های ‌تر انجام می ‌شوند، معمولا موجب آلودگی‌ های شدید زیست محیطی می‌ گردند. بنابراین با جداسازی، قدم مفیدی در جهت سالم‌ سازی و حفاظت از آب و هوا برمی‌ داریم.

با تفکیک زباله از آزادسازی گازهای گلخانه‌ ای در موقع تخلیه کردن و خالی کردن زباله‌ ها در محل دفن آن‌ ها جلوگیری می‌ شود. علاوه بر این تفکیک زباله باعث بالا رفتن سرعت روند بازیافت زباله خواهد شد. اگر همین جداسازی در مبدأ تولید زباله مانند خانه، بیمارستان، مدارس و غیره انجام شود، هزینه‌ های تفکیک کاهش پیدا می ‌کند و کم می شود و به چرخه بازیافت نیز سرعت می‌ بخشد. برای این که زندگی ارگانیک و همگام با طبیعت داشته باشیم، اولین گام مشارکت فعال در جداسازی و تفکیک زباله از خانه است.

زباله‌های خشک و تر کدامند؟

زباله‌ ها انواع مختلفی دارند و اغلب بر اساس خشک یا تر بودن دسته ‌بندی می‌ شوند. زباله‌ های تر زباله‌ هایی هستند که در طبیعت تجزیه می‌ شوند و از بین می روند، به ‌اصطلاح زیست ‌تخریب‌ پذیر هستند و با گذشت زمان دچار پوسیدگی یا فساد خواهند شد. معمولاً پسماند های باقی‌ مانده از مواد خوراکی در این گروه از زباله‌ ها جای می‌ گیرند. این دسته از زباله‌ ها رطوبت دارند و همین موجب سنگینی آن ها می‌ شود.

زباله ‌های تر همه ی زباله‌ هایی هستند که در آشپزخانه تولید می ‌شوند، مثل میوه‌ و سبزیجات، دانه‌ ها، تفاله چای و قهوه، پوست تخم مرغ، استخوان، غضروف ماهی و مرغ، غذاهای پخته ‌شده و خام و…. یکی از خوبی های زباله‌ های تر این است که می‌ توان از آن ها برای تولید کمپوست استفاده کرد. کمپوست به رشد گل و گیاهان کمک بسیاری می‌ کند. به غیر از مواد غذایی، بعضی از مواد شیمیایی مثل مایع ‌های ضدعفونی‌ کننده و روغن خودرو هم در گروه پسماندهای‌ تر قرار می‌ گیرند.

نوع دیگری از زباله وجود دارد که به زباله خشک نیز معروف است. این زباله‌ ها برخلاف زباله‌ های ‌تر، تجزیه ‌پذیر نیستند و با گذشت زمان فاسد یا پوسیده نمی‌ شوند. زباله ‌های خشک معمولا بدون رطوبت می باشند یا دارای رطوبت کم هستند. این زباله‌ ها را می‌ توان به‌ راحتی از یک دیگر جدا و بازیافت نمود. به این ترتیب برای استفاده دوباره آماده خواهند شد. زباله ‌های خشک شامل کاغذ، پلاستیک، فلز، شیشه، لاستیک، فوم، چرم، پارچه، چوب و سایر موادی می‌ شوند که برای یک مدت طولانی بدون این که تجزیه یا خراب شوند، قابل نگهداری هستند.

نگهداری زباله‌ های خشک موجودات موذی را به خود جذب نمی ‌کند. فقط در صورتی‌ که در زباله‌ های خشک، ته ‌مانده مواد غذایی وجود داشته باشد با جانورانی مثل حشرات، موش و مگس مواجه می ‌شوید. در غیر این صورت زباله‌ های خالص خشک هیچ‌ کدام از حشرات یا موجودات آزاردهنده‌ را جذب نخواهند کرد.

جداسازی زباله در خانه:

اولین گام برای بهینه‌ سازی مدیریت پسماند جدا سازی زباله‌ ها از یک دیگر می باشد. این کار را می‌ توان از همان اول در خانه انجام داد. برای این منظور باید راهکارهای زیر را انجام دهید:

1- انواع زباله‌ های گوناگون و مختلف را بشناسید و هرکدام را به ‌صورت جداگانه جمع‌ آوری کنید.

2- در آشپزخانه سطل‌ های بازیافت زباله جداگانه را برای نگهداری زباله‌ های خشک و تر در نظر بگیرید.

3- از ساک‌ های دستی قابل بازیافت زباله یا کیسه‌ های پلاستیکی برای جمع ‌آوری قوطی‌ های پلاستیکی، شیشه و کاغذ استفاده کنید.

4- ظروف پلاستیکی ماست، بستنی و غیره یا قوطی‌ های فلزی حاوی مواد خوراکی را پس از خالی کردن کامل مواد غذایی درون آن، بشویید و سپس خشک کنید و بعد در کنار سایر زباله‌ های خشک قرار دهید.

5- به‌ صورت روزانه زباله ‌های تر را به خارج از محیط خانه منتقل کنید. برای زباله‌ های خشک در این مرحله را می ‌توانید به ‌صورت هفتگی انجام دهید.

6- از کیسه‌ های بازیافتی یا کاغذی برای نگهداری زباله‌ های بهداشتی استفاده کنید.

7- برای نگهداری جعبه‌ های پیتزا، کیک و شیرینی، پس از خالی کردن محتویات آن با کمک یک دستمال مرطوب، باقی‌ مانده مواد غذایی را از روی آن پاک کنید. اجازه دهید در مجاورت هوای آزاد خشک شوند و سپس آن را در سطل بازیافت زباله خشک قرار دهید.

8- بطری ‌های ترشی و سس را پیش از جمع‌ آوری با کمک آب و مایع ظرفشویی تمیز کنید. همچنین چربی روی بطری ها را به کمک یک روزنامه بگیرید.

9- ظروف پاکتی ماست، پنیر و شیر را با آب گرم بشویید تا به‌طور کلی اثرات مواد غذایی از روی آن پاک شود و تمیز شوند.

10- اگر از بیرون غذا سفارش دادید و پلاستیک یا بسته ‌بندی آن به غذا آغشته و یا چرب شد، قبل از تفکیک به‌ عنوان زباله‌ های خشک، آن را با آب و مایع ظرفشویی تمیز کنید.

11- بسته‌ بندی‌ های آبمیوه را برای جلوگیری از تجمع مورچه‌ ها با آب بشویید تا شیرینی آن گرفته شود.

12- بسته‌ بندی‌ های بیسکوییت و نان را با دستمال مرطوب پاک کنید. اگر بیسکوییت بیش از حد چرب می باشد، بسته ‌بندی آن را با آب و صابون خوب بشویید.

13- لباس‌ های قدیمی، کیف‌ های دستی، کفش، کمربند و اسباب ‌بازی‌ ها را تنها در صورتی‌ که دیگر قابل استفاده نیستند و بسیار آسیب دیده اند و خراب شده اند، جزو ضایعات خشک دسته‌ بندی کنید. در غیر این صورت می‌ توان آن‌ ها را اهدا کرد.

14- در صورتی‌ که لباس‌ ها با خون آغشته شده‌ اند، جزو زباله‌ های بهداشتی محسوب می ‌شوند. اگر لباس حاوی مواد شیمیایی مضر و رنگ باشد، جز زباله‌ های خطرناک خانوار محسوب می شود و باید به ‌صورت جدا گانه جمع‌ آوری شود.

15- تخت قدیمی، بالشت، روتختی و ملحفه در دسته ‌بندی تفکیک زباله، جزو زباله‌ های خشک هستند.

16- مبل‌ های قدیمی یا شیشه‌ های روی میز جزو زباله ‌های خشک بازیافتی هستند. اما اگر شیشه شکسته باشد، به‌عنوان زباله‌ های متفرقه به شمار می‌ روند.

17- لوازم گردگیری کف، برس‌ های تمیزکننده حمام و دستشویی را در صورتی‌ که دارای قطعات پارچه‌ ای یا پلاستیکی هستند، در زباله‌ های خشک قرار دهید. در غیر این صورت در دسته ضایعات بهداشتی قرار می‌ گیرند.

18- ضایعات الکتریکی را به‌صورت جدا گانه نگهداری کنید. از نگهداری آن‌ ها در کنار سایر زباله‌ ها و خیس شدنشان بپرهیزید.

19- زباله‌ های سرویس بهداشتی منازل جزو زباله‌ های بهداشتی- پزشکی هستند. آن‌ ها را به‌ صورت جدا گانه جمع ‌آوری کنید.

20- زباله ‌های باغچه مانند خاک اضافی، خرده چوب‌ ها، شاخه‌ های درختان و برگ ‌ها را در خاک باغچه دفن کنید. این زباله‌ ها بعد از مدت زمانی تبدیل به کود می‌ شوند.

انواع دیگر زباله:

علاوه بر گروه ‌های اصلی زباله که شامل زباله‌ های تر و خشک می‌ شوند، سه دسته‌ بندی دیگر هم برای زباله‌ ها وجود دارد. این دسته ‌بندی‌ ها عبارت اند از:

زباله‌ های الکترونیکی: ضایعات الکترونیکی مانند باتری، قطعات کامپیوتر، سیم ‌ها، انواع تجهیزات الکتریکی، اسباب بازی‌ های الکتریکی و کنترل از راه دور، ساعت‌، تلفن‌ همراه، لامپ‌ و سایر ابزار روشنایی در این دسته جای می‌ گیرند.

زباله‌های بهداشتی- پزشکی: لباس‌ های خونی، پد های بهداشتی، پوشک‌ های یک بار مصرف، باند، کاندوم، پنبه‌ های خیس، نوار موم و پد هایی که برای از بین بردن موهای زائد استفاده می ‌شوند، مو، ناخن، سرنگ، داروها، دماسنج، لوازم آرایشی و بهداشتی و به‌ طور کلی تمامی موادی که با خون یا مایعات بدن آلوده شده باشند.

زباله های خطرناک خانوار: زباله‌ های خطرناک یا HHW دارای سه زیر مجموعه زباله ‌های الکترونیکی، مواد سمی (مانند رنگ، مواد تمیز کننده، حلال‌ ها، حشره‌ کش‌ ها و ظروف آن‌ ها، مواد شیمیایی) و زباله‌ های بهداشتی- پزشکی هستند.

تفکیک زباله از مبدا:

اولین گام این است که همه زباله ها را در یک کیسه زباله یکسان نیندازیم و در منزل، حداقل دو کیسه زباله داشته باشیم تا برای تفکیک کردن زباله ها راحت تر باشیم؛ تا زباله های خشک و تر که دو نوع اصلی زباله می باشد را به درستی از یک دیگر تفکیک کنیم.

معمولا مواد خوراکی، شامل پسماند​ غذاها و میوه ها در دسته زباله های تر قرار می گیرد و بیش تر آن ها نیز قابلیت تبدیل شدن به کودها و کمپوست ها را دارند، اگر چه گفته می شود می توان این زباله ها را در زمین دفن کرد و کمپوست تولید کرد، اما واقعا چنین کاری در زندگی های آپارتمان نشینی امروزی، نزدیک به محال است و تقریبا همچین کاری غیر ممکن می باشد و همین که زباله تر که جذب زمین می شود، جدا از زباله های خشک قرار دهیم، کمک بسیار بزرگی به صنعت بازیافت کرده ایم.

اما زباله خشک، شامل انواع قوطی کنسرو ها و ظرف های فلزی، پلاستیکی، کاغذ و مقوا​ست که همه این مواد در صورت تفکیک شدن از زباله خشک می تواند دوباره جذب صنعت شود. نکته بسیار مهمی که باید در تفکیک زباله به آن توجه داشته باشیم، جدا سازی زباله خطرناک از سایر زباله​ های خشک و تر است. بسیاری از زباله های بیمارستانی و حتی پسماند انواع باتری های یک بار مصرف در صورت رعایت نکردن اصول ایمنی برای دفع آن ها می تواند خطرات زیست محیطی جبران ناپذیری به بار آورد.

تفکیک زباله ممکن است از بدو تولید زباله تا زمان بازیافت به طول انجامد. هرچه این فرآیند در مراحل اولیه صورت گیرد، انرژی، هزینه و زمان کم تری برای آن صرف خواهد شد. در بعضی موارد اگر تفکیک را به مراحل آخر واگذار کنیم، عملا تفکیک و بازیافت غیر ممکن خواهد شد. با توجه به زمان انجام فرآیند، آن را به دو نوع تفکیک زباله از مبدا و تفکیک با استفاده از دستگاه تفکیک زباله در مراکز بازیافت، تقسیم می ‌کنیم.

تقریبا در تمام محله‌ ها، ایستگاه‌ ها و سطل ‌های زباله زیادی برای تفکیک و بازیافت زباله در نظر گرفته شده است ولی طرح تفکیک زباله از مبدا، فرآیند بازیافت زباله را بسیار راحت و آسان کرده است. در این طرح، شما می‌ توانید در خانه زباله‌ های خود را تفکیک و جدا سازی کنید و درب منزل به مامور پسماند تحویل دهید و در قبال آن پول دریافت کنید. برای این کار کافیست از بدو تولید زباله، آن ها را با توجه به خشک یا تر بودن آنها تفکیک کرد و سپس زباله ‌های خشک قابل بازیافتی چون کاغذ، مقوا، شیشه، پلاستیک و… را برای بازیافت زباله، تفکیک و جدا سازی کنید.

بنابراین قبل از این که زباله ها را به زباله دانی ببرید، آن ها را در خانه تفکیک و از یک دیگر جداسازی کنید. در فنلاند معمولا کاغذ و کارتن، شیشه، فلز، زباله های مخلوط، زباله خطرناک و دستگاه های الکترونیکی و باطری ها جداگانه تفکیک می شوند. وقتی زباله ها به درستی تفکیک شوند، از مواد آن ها می توان وسایل جدید تولید کرد.

دستگاه تفکیک زباله:

زباله‌ هایی که در مبدا تفکیک نشده اند و با یک دیگر ترکیب شده‌ اند، در انتها باید از یک دیگر جدا شوند. این فرآیند بسته به شرایط ممکن است و کاملا به صورت خودکار انجام می شود و یا بخشی از آن، توسط نیروی انسانی صورت می گیرد. دستگاه‌ های مختلف و گوناگونی برای این کار وجود دارد که با توجه به جنس و اندازه زباله این فرآیند را انجام می ‌دهند.

دستگاه های تفکیک زباله:

1- آهنربا: برای جدا کردن مواد مغناطیسی.

2- دستگاه کیسه بازکن: جهت باز کردن کیسه‌ های زباله.

3- ادی کارنت (Eddy Current): برای ایجاد بار القایی در فلزات.

4- دستگاه‌های دمنده و مکنده: برای جدا کردن مواد سبک مانند پلاستیک و…

5- سرند: این وسیله در انواع گوناگون و متفاوتی برای غربال کردن زباله‌ ها با اندازه‌ های مختلف کاربرد دارد.

6- وسایل و تجهیزات اپتیک: جدا کردن زباله‌ ها بر اساس رنگ و… به وسیله سنسورهای چشمی و نوری.

مزایای تفکیک زباله:

بعضی از مهم ترین فواید تفکیک زباله، عبارت اند از:

1- در صورت تفکیک زباله‌ های خشک، می‌ توان آن ها را بازیافت کرد و مجددا استفاده کرد.

2- در صورت تفکیک زباله ‌های تر، می ‌توان آن ها را از طریق تبدیل به کود، بازیافت کرد.

3- احتمال فاسد شدن زباله‌ های تر زیاد است و در صورت ترکیب با زباله‌ های خشک، موجب آلودگی آن ها می شود و از بازیافت این دسته از زباله‌ ها نیز جلوگیری می‌ کنند.

4- عدم تفکیک زباله‌‎ هایی همچون شیشه، پلاستیک و… که طول عمر بالایی دارند و رهایی آن ها در طبیعت، آسیب‌ های بسیاری را به محیط زیست وارد خواهد کرد.

بازیافت زباله ها:

ما روزانه مقدار بسیار زیادی زباله‌ های فلزی، پلاستیکی و کاغذی نیز تولید می ‌کنیم. اگر این زباله‌ ها را در طبیعت و محیط زیست رها کنیم، به محیط زیست آسیب می‌ رسانند. با بازیافت زباله های خشک، مثل قوطی‌ های فلزی و ظرف‌ های پلاستیکی دورریز می‌ توانیم محیط زیست پاکیزه‌ و تمیزی داشته باشیم و با این کار منابع طبیعی را برای نسل های آینده حفظ می‌ کنیم و مانع از نابودی و خراب شدن محیط زیست می‌ شویم.

بازیافت به معنی استفاده از مواد مصرف شده و استفاده شده برای تولید و ساخت مجدد و دوباره همان کالا یا کالای قابل استفاده دیگر می باشد. به طور مثال تولید کاغذ تازه از کاغذ های باطله می ‌تواند نتیجه یکی از روش‌ های بازیافت کاغذ ها باشد. یکی از کارهای مفید و ارزشمندی که می ‌توانیم در زمان بازیافت زباله ها انجام دهیم، تفکیک زباله ‌و جدا سازی آن ها از یک دیگر می باشد. در واقع در فرایند تفکیک زباله‌ ها این فرصت پیش می‌ آید که از بعضی از وسایل که به عنوان زباله در نظر گرفته‌ شده ‌اند، دوباره استفاده کرد و از دفع و نابود شدن آن‌ ها نیز جلوگیری کرد.

برای تفکیک زباله‌ در فرایند بازیافت زباله ها، آن ‌ها را بر اساس جنس و ماده آن می ‌توان تفکیک و از یک دیگر جدا سازی کرد. در گام اول برای بازیافت زباله ‌ها باید مواد قابل تجزیه مثل پسماند ها و زباله های آشپزخانه و مواد غذایی را از سایر زباله ‌ها جدا کرده و سعی شود فقط این مواد را در کیسه زباله ریخته و در محل مقرر و تعیین شده برای جمع‌ آوری توسط مامورین مربوطه در شهرداری قرار داد.

در واقع با تفکیک زباله ‌ها و بازیافت زباله، این مواد را در مراحل بعدی به نوعی کود به نام کمپوست تبدیل می‌ کنند و برای اصلاح خاک و جبران مواد غذایی از دست رفته از آن استفاده می‌ کنند. در مرحله بعد باید مواد قابل بازیافت را از زباله ‌ها جدا کنیم. شیشه، کاغذ، پلاستیک و انواع فلزات از بهترین مواد برای بازیافت نیز محسوب می شوند.

فواید تفکیک پسماند و بازیافت زباله:

بازیافت زباله‌ ها سه فایده مهم و ضروری برای محیط زیست و طبیعت دارد. برای بسیاری از مردم سخت و غیر قابل تامل است که قبول کنند با همین زباله تولیدی هر روزشان می ‌توانیم در مصرف منابع طبیعی و حفظ طبیعت و محیط زیست صرفه‌ جویی کرده و به جای استفاده از مواد خام برای تولید محصولات نو و جدید، از مواد بازیافتی استفاده می ‌کنیم اما این یک واقعیت است که در کل دنیا به سمت آن رفته ‌اند و ما بسیار در آن عقب هستیم.

1- پسماند های تر در صورت تفکیک، قابلیت بازیافت از طریق تبدیل به کود را دارند.

2- پسماند های تر فساد پذیر هستند و در صورت ترکیب با سایر پسماند ها موجب آلودگی سایر پسماند ها می‌شوند.

3- پسماند های خشک در صورت تفکیک شدن قابلیت بازیافت و استفاده مجدد دارند.

4- برخی از پسماند ها مثل پلاستیک، شیشه و … طول عمر بالایی دارند و در صورت تفکیک نشدن و رها شدن در طبیعت آسیب‌ های فراوانی به اکوسیستم و کرهٔ زمین وارد می‌ کنند.

5- بعضی از پسماند های خطرناک و عفونی به‌ خوبی باید تفکیک و دفع شوند تا جلوی انتقال بیماری و آلودگی گرفته شود

صرفه جویی و حفظ منابع طبیعی:

به کمک بازیافت زباله‌ ها، در مصرف منابع طبیعی صرفه جویی کرده ‌ایم، زیرا به جای استفاده از مواد خام برای تولید محصولات نو و جدید، از مواد بازیافت زباله استفاده می‌ کنیم.

صرفه جویی در مصرف انرژی:

یکی دیگر از فواید و مزیت های بازیافت زباله، صرفه جویی و کاهش در مصرف انرژی می باشد. البته برای بازیافت مواد زاید هم نیاز به مقداری انرژی است اما انرژی لازم برای بازیافت زباله خیلی کم تر از انرژی مورد نیاز برای تولید محصولات جدید و نو از مواد خام است. به عنوان مثال ساختن آلومینیوم از آلومینیوم بازیافت شده، ۹۰ درصد انرژی کم تر از ساختن آن از سنگ معدن نیاز دارد.

صرفه‌ جویی در فضای مورد استفاده در دفع زباله‌ ها:

سومین فایده و مزیت بازیافت زباله این است که نیاز به فضای کم تر برای دفن زباله وجود دارد.

برای حفظ محیط زیست و طبیعت و کمک به اقتصاد و چرخه تولید، ما نیز می‌ توانیم به سهم خود در بازیافت زباله‌ ها سهیم باشیم. برای مثال به عنوان یک شهروند متعهد و مسئول می ‌توانیم کارهای زیر را انجام دهیم:

1- جمع آوری جدا گانه زباله‌ های کاغذی و تحویل آن‌ ها به مراکز جمع آوری پسماند های کاغذی.

2- جمع آوری قوطی‌ های فلزی نوشیدنی‌ ها و تحویل آن‌ ها به مراکز جمع آوری زباله‌ های خشک.

3- تفکیک پسماند های خطرناک مثل مواد زاید سمی، قابل احتراق و آتش سوزی، خورنده و قابل انفجار که باعث خطر برای سلامتی انسان و سایر موجودات زنده می‌ شوند

4- تفکیک پسماند های خانگی، پسماند های بیمارستانی و پسماند های تجاری (به زباله های حاصل از فعالیت مراکز بهداشتی و درمانی، بیمارستان‌ ها، درمانگاه‌ ها، مطب‌ های پزشکان و دندان پزشکان، آزمایشگاه ‌ها و… زایدات بیمارستانی یا بهداشتی می‌ گویند.)

علاوه بر نقشی که می‌ توانیم در بازیافت زباله و تفکیک زباله ‌ها داشته باشیم، کاهش تولید زباله‌ ها، یکی دیگر از کارها و فعالیت‌ هایی است که می‌ توانیم به صورت پیشگیرانه انجام دهیم، کاهش تولید زباله ‌ها است. برای کاهش تولید زباله‌ ها می‌ توان کارهای زیر را انجام داد:

1- غذای اضافه را در فریزر یا یخچال قرار دهید و از غذاها به درستی نگهداری کنید.

2- فقط وسایل یا مواد غذایی را خریداری کنید که به آن ها نیاز دارید و به زودی مورد استفاده خودتان قرار می گیرند.

3- کالا هایی را خریداری کنید که از دوام بالا برخوردار باشند و تاریخ انقضای آن ها هم نگذشته باشد. این موضوع علاوه بر زمان بیش تری که می‌ توانید از آن کالا یا مواد غذایی استفاده کنید، می ‌تواند به عنوان یک کالای قابل فروش در سایت‌ های مربوطه برای شما کسب درآمد کند.

4- وسایل دست دوم بخرید و بفروشید.

5- از وسایل خود مراقبت کنید و آن ها را مطابق با دستورالعمل و شرایط گفته شده نگهداری کنید.

پسماندهای تر یا آلی:

این دسته از پسماند ها فساد پذیر هستند و اغلب شیرابه از خودشان تولید می‌ کنند و موجب ایجاد آلودگی و جمع شدن حشرات و موش‌ ها می‌ شوند. تقریبا می‌ توان گفت این پسماند ها قابلیت بازیافت شدن را ندارند و آن ها را به روش‌ های مختلف و گوناگونی دفع می‌ کنند یا تبدیل به کود و کمپوست می‌ کنند.

پسماند تر که به آن پسماند آلی، ارگانيك يا فساد پذير نیز می گویند شامل پسماند های مواد غذايی مانند پس مانده های غذا، پوست میوه و سبزیجات، روغن‏ های خوراکی سوخته و فاسد شده، تفاله چای و همچنین پسماند های باغبانی و فضای سبز می باشد. بخش بزرگی از زباله های خانگی را پس مانده های گياهی و حيوانی تشكيل می دهند که كميت این پسماند ها در طول سال متغير بوده و در ماه های تابستان، كه مصرف ميوه و سبزی بيش تر است، به حداكثر می رسد.

پسماند های غذايی مهم ترين قسمت زباله است، چرا كه از يک سو به دليل تخمير و فساد سريع، بو های نامطبوع توليد كرده و محل مناسبی برای رشد و تكثير مگس و ساير حشرات و جوندگان است و از سوی ديگر به دليل قابليت تهيه كود از آن (كمپوست) از اهميت به سزایی برخوردار می باشد.

یکی از مسایل مهم در رابطه با پسماند تر مساله شیرابه می باشد. شیرابه عبارت است از مایعی بد بو به رنگ قهوه ای تیره که از داخل مواد زائد به خارج تراوش کرده و حاوی مواد محلول و معلق می باشد. مهم ترين علت ايجاد شيرابه، مايعات و رطوبتی است كه در كيسه های زباله جمع می شود، در حقيقت مايعات مثل انواع نوشيدنی یا آب خورشت به صورت مستقيم و پوست و تفاله ميوه ها نيز به شكل غيرمستقيم شيرابه ايجاد می كنند. از هر تن زباله حدود ۴۰۰ تا ۶۰۰ ليتر شيرابه تولید می شود كه خطر اصلی آن در مراكز دفن، نفوذ اين مايع به آب‌های زيرزمينی، خاك و چاه‌ های اطراف می باشد.

وجود موادی چون فلزات سنگین، مواد سمی و مواد آلی با غلظت‌ های زياد، از عوامل آلودگی شيرابه است و اجزای آلی شناخته شده در شيرابه مراكز دفن نيز بيش تر، ازگروه مواد سمی می باشند. توليد شيرآبه در فصول مختلف، متفاوت است، در فصل تابستان به دليل استفاده از ميوه های آب دار توليد شيرآبه افزايش می يابد به طوری که ۲۵ درصد وزن پسماند را شيرآبه تشکیل می دهد.

همچنین شیرابه زباله علاوه بر آلودگی‌ های زیست محیطی به دلیل ايجاد محیط اسیدی خسارت زيادی به خودرو های حمل زباله و ماشین آلات و تجهیزات ديگر نیز وارد می کند. بهترين كار برای جلوگيری از توليد شيرابه، جداسازی مايعات از ديگر زباله هاست. فقط كافی است وقتی ظرف خورشت را در ظرفشويی قرار می دهيم آب آن را از ساير مواد جدا كرده و به درون سيستم تصفيه بريزيم.

پسماندهای خشک یا غیرآلی:

دسته دیگری از پسماند ها که هدف اصلی بازیافت هستند پسماند های خشک می‌ باشند. این نوع از پسماند ها فساد پذیری خیلی کم تری دارند و معمولا طول عمر آن ها در طبیعت و محیط زیست زیاد هست و در طبیعت به راحتی تجزیه نمی‌ شوند. این نوع از پسماند ها می‌ توانند به طبیعت آسیب بزنند و زندگی روی کره زمین را برای انسان‌ ها سخت‌ تر کنند. این دسته از پسماند ها برای تفکیک باز هم به طبقه‌ های کوچک‌ تری تقسیم می‌ شوند که کار را برای بازیافت راحت‌ تر می‌ کند.

بازیافت چگونه باعث نجات زمین می شود؟

بازیافت برای سلامتی آینده سیاره و و جهان ما بسیار اهمیت و ضرورت دارد. دنیا تحمل زباله‌ های بیش تری را ندارد و بی ‌توجهی به آن، آسیب غیرقابل جبرانی را هم به زمین هم به بشر خواهد زد. مدیریت زباله یکی از حیاتی ترین کارها برای داشتن محیط سالم تر زندگی، حفظ محیط زیست و پیشگیری از مشکلاتی مانند بحران انرژی، بحران آب، آلودگی هوای شهرها و بالا رفتن نگران کننده تولید زباله محسوب می شود. بازیافت زباله یکی از فعالیت‌ های تاثیرگذار و موثر در حفظ و نگهداری محیط زیست و طبیعت محسوب می‌ شود، که می‌ تواند به بهبود اقتصاد کشور هم کمک زیادی کند.

بازیافت زباله یک راه حل کامل و قطعی برای مدیریت پسماند نیست، اما از تولید زباله بیش تر جلوگیری می کند و باعث مصرف بهتر منابع می شود. بازیافت یک قدم به سوی زندگی سبز هم نیز به شمار می آید. منظور از زندگی سبز عبارت است از انجام هر کاری که از تولید زیاد پسماند جلوگیری کند، آلودگی کم تری تولید و انرژی کم تری مصرف کند. در این زمینه مفاهیم «بازکاهی»، «بازمصرف» و «بازیافت» به ما برای داشتن زندگی سبز کمک می کند.

بازیافت زباله ‌ها سه فایده مهم برای محیط زیست و طبیعت دارد. ما به کمک بازیافت زباله در مصرف منابع طبیعی صرفه‌جویی کرده‌ایم زیرا به جای استفاده از مواد خام برای تولید محصولات نو، از مواد بازیافتی استفاده می‌کنیم.

کاهش تولید پسماند و بازیافت کردن، راه را بر صرفه جویی در مصرف منابع زمین می گشاید و زمین را از نابودی نجات می دهد. عادت های مصرف به این که چگونه زندگی می کنیم، چه چیزی می خریم و چقدر انرژی مصرف می کنیم، بستگی دارد. کارشناسان محیط زیست می گویند که بیش تر مردم باید از طریق خرید کم تر و مصرف کم تر، عادت های مصرف خود را تغییر دهند تا به بقای منابع زمین و سپردن آن ها به دست آیندگان کمک کنند.

حقیقت این است که همه ما باید در مرحله اول عادت داشته باشیم که از مواد کم تری استفاده کنیم. به یاد داشته باشیم که وسایلی که استفاده می ‌کنیم، قبل از نابودی و از بین رفتن باید تا حد امکان مورد استفاده مجدد قرار گیرد تا حجم ضایعات به حداقل برسد. این اقدام به طور قابل ملاحظه ‌ای در رفع چالش جهانی مدیریت پسماند و زباله یاری ‌رسان است. ۷ دلیل برای این که حتما بازیافت زباله را باید انجام دهیم را در این قسمت می خوانیم…

1-حفظ منابع طبیعی:

منابع طبیعی دنیا محدود می باشند و بعضی از این منابع بسیار اندک و کم هستند. بازیافت کاغذ و چوب باعث کاهش قطع درختان و نابودی و از بین رفتن جنگل‌ ها می ‌شود. شاید با خودتان بگویید که درختان جدیدی می ‌کارید، بله درست است، اما نمی‌ توانید با از بین رفتن جنگل‌ های بارانی بکر یا جنگل‌ های باستانی، چیز جدیدی جایگزین آن ها کنید.

بازیافت پلاستیک به معنای ایجاد پلاستیک جدید کم تر است، که قطعاً اتفاق خوبی است به خصوص که این ظروف پلاستیکی اغلب از هیدروکربن ‌های سوخت فسیلی ساخته می ‌شود. بازیافت فلزات به معنای نیاز کم تر به استخراج از معادن پرخطر، گران و آسیب ‌رسان است. بازیافت شیشه نیاز به استفاده از مواد اولیه جدید مانند ماسه را کاهش می ‌دهد.

2-محافظت از اکوسیستم ها و حیوانات وحشی:

بازیافت زباله، نیاز به رشد، برداشت یا استخراج مواد اولیه جدید از زمین را کاهش می‌ دهد. این موضع به نوبه خود موجب کاهش و کم شدن اختلالات مضر و خسارات وارد شده به جهان طبیعی می‌ شود: جنگل‌ها کم تر قطع می ‌شوند، رودخانه‌ ها کم تر منحرف می‌ شوند، حیوانات وحشی کم تر آسیب دیده یا آواره می‌ شوند و آلودگی آب، خاک و هوا نیز کم تر می‌ شود. اگر زباله‌ های پلاستیکی ما در بازیافت قرار نگیرد، می‌ توانند راهی رودخانه ‌ها و دریاها شوند و خطوط ساحلی و آبراه‌ ها را آلوده کند و برای همه مشکل‌ ساز شود.

3-تقاضا برای مواد اولیه را کاهش می دهد:

تقاضای روز افزون دنیا برای چیزهای جدید و نو سبب شده است که بسیاری از فقیرترین و آسیب ‌پذیرترین افراد (به عنوان مثال، کسانی که در روستاهای اطراف جنگل‌ ها یا سیستم‌ های رودخانه‌ ای زندگی می‌ کنند) از خانه‌ های خود آواره شده و یا در غیر این صورت مورد سوء استفاده قرار بگیرند. در نتیجه جستجوی الوار ارزان قیمت، جنگل‌ ها تاراج و رودخانه‌ ها با زباله‌ های تولیدی آلوده می‌ شوند. قطعا بازیافت محصولات موجود خیلی بهتر از آسیب رساندن به جامعه یا زمین در جستجوی مواد اولیه جدید است.

4-در مصرف انرژی صرفه جویی می شود:

ساخت محصولات حاصل از مواد بازیافتی نیاز به انرژی کم تری نسبت به ساختن آن ها از مواد اولیه جدید و نو دارد. بعضی اوقات تفاوت زیادی در انرژی است. آیا می‌دانید تولید آلومینیوم جدید از محصولات قدیمی (از جمله قوطی‌ های قابل بازیافت و فویل) ۹۵ درصد انرژی کم تری نسبت به محصول جدید استفاده می‌ کند. حتی تولید محصولات فولادی از مواد بازیافتی حدود ۷۰ درصد صرفه جویی در انرژی را همراه دارد. همچنین تهیه کاغذ از کاغذ بازیافت شده پالپ ۴۰ درصد انرژی کم تری نسبت به تهیه آن از الیاف چوب بکر لازم دارد.

5-انتشار کربن در هوا را کاهش می دهد:

از آن جا که بازیافت زباله به این معنا است که شما نیاز به انرژی کم تری در تهیه و پردازش مواد اولیه جدید دارید، میزان انتشار کربن نیز به نسبت آن کاهش می‌ یابد. بازیافت همچنین می ‌تواند حجم زباله‌ های آزاد کننده متان که در محل دفن زباله‌ ها نگهداری می ‌شوند را کم تر کند. کاهش دی اکسید کربن و سایر گازهای گلخانه‌ ای که در جو ساطع می‌ شوند برای جلوگیری از تغییرات فاجعه ‌بار آب وهوا بسیار حیاتی می باشد.

6-ارزان تر از جمع آوری و دفع زباله است:

شورای لامب در لندن در سال ۲۰۱۷ تاکید کرد: دفع زباله ‌های بازیافتی ۶ برابر ارزان ‌تر از زباله‌ های عمومی می باشد. بنابراین، هرچه بازیافت بیش تری داشته باشید و کم تر در سطل زباله بگذارید، مبلغ کم تری بابت خدمات شهری هزینه خواهد شد. بازیافت زباله ‌های مواد غذایی و زباله‌ های سبز نیز ایده خوبی است، با این مواد می ‌توان کمپوست‌ هایی برای تقویت گلدان‌ ها و گل‌ های باغچه درست کرد.

7-ایجاد شغل:

چرخه بازیافت زباله نه تنها موجب حفظ و حفاظت از اکوسیستم‌ ها و حیوانات، نجات سیاره زمین و ایجاد فضای زندگی بهتر برای ما انسان ‌ها می ‌شود، بلکه زمینه ایجاد شغل برای بسیاری از افرادی که در این چرخه قرار می‌ گیرند را نیز فراهم می ‌کند.

زباله را چگونه باید تفکیک کرد؟

زباله را بر اساس جنس و ماده آن تفکیک کنید. زباله، غذا یا مواد شیمیایی اضافه را در فاضلاب (توالت) نریزید. همیشه زباله های خطرناک را به مراکز گردآوری زباله ببرید. همه ظروف بازیافت زباله همیشه در کنار همه ساختمان ها وجود ندارند. نباید زباله های خود را به ظروف زباله ساختمان دیگری بریزید. زباله جای دیگر را، مثلا زباله های شرکت خود را، هرگز در زباله دان ساختمان خود نریزید.

1- زباله های بیولوژیکی و قابل تجزیه:

آری: زباله های غذایی، همچنین غذاهای فاسد و خراب شده، تفاله قهوه، دستمال کاغذی، پوست میوه ها و غیره. خیر: مواد شیمیایی، شیشه، فلزات، شن و ماسه گربه. از زباله های بیولوژیکی با کمپوست کردن خاک غنی تهیه می شود. در بعضی شهرها نخست از زباله های بیولوژیکی گاز بیولوژیکی جدا می کنند و از آن برق و گرما تولید می کنند.

2- کاغذ:

آری: برگه های روزنامه و مجله، آگهی ها، پاکت های نامه و غیره. خیر: کاغذ خیس یا خیلی کثیف، کتاب ها، کاغذهای کادو، کارتن ها، مقواها. از کاغذ برای تولید روزنامه و مجله و دستمال توالت هم نیز استفاده می شود.

3- مقوا:

آری: جعبه شیر، ورق کارتن، پاکت های کاغذی، بسته بندی های مقوایی. خیر: کارتن خیس یا خیلی کثیف، کاغذ کادو. از مقوا از جمله لوله مقوایی تولید می شود که در ساخت دستمال کاغذی به کار می رود.

4- شیشه:

آری: بسته بندی های شیشه ای (بطری ها و شیشه های حاوی مواد غذایی). خیر: وسایل شیشه ای، ظروف شیشه ای، آینه ها، چینی ها، سر بطری ها، در قوطی ها. از شیشه برای تولید بسته بندی های شیشه ای جدید هم نیز استفاده می شود.

5- فلز:

آری: وسایل یا بسته های فلزی که قسمت اعظم آن ها فلزی است. خیر: وسایل برقی، باطری ها، وسایل فلزی بزرگ که در ظرف زباله جا نمی گیرند. فلزهای مختلف و گوناگونی به وسیله دستگاه تفکیک می شوند و از آن ها کالاهای جدید ساخته می شود.

6- پلاستیک:

بله: بسته بندی های خالی پلاستیکی، بطری ها و ظروف خالی مواد شستشو و ظروف شامپو، کیسه های پلاستیکی، قوطی های پلاستیکی خالی. خیر: بسته بندی های PVC که علامت 03 دارند، بسته بندی هایی که بقایای زباله های خطرناک مانندرنگ یا مواد شیمیایی دارند، اشیای پلاستیکی، اسباب بازی ها، مسواک ها، آبپاش ها و غیره. از لوازم بسته بندی پلاستیکی کالاهای جدید پلاستیکی هم تولید می شود.

7- زباله های مخلوط یعنی زباله های دیگر:

آری: تمام زباله هایی که نمی توانید یا نمی خواهید تفکیک کنید. خیر: زباله های خطرناک.زباله های مخلوط معمولا در نیروگاه های زباله سوزانده می شوند، یعنی از آن ها گرما و برق تولید می شود.

فواید خدمات بازیافت زباله در ایران :

بازیافت زباله در ایران فواید و مزایای بی شمار و بی نهایتی دارد و با وجود بسیاری از فناوری های جدید و به روز که حتی مواد بیش تری را می توان بازیافت کرد ، با کمک همه می توانیم زمین خود را تمیز کنیم. بازیافت نه تنها به نفع محیط زیست و طبیعت است ، بلکه تاثیر مثبتی نیز در اقتصاد دارد. بازیافت زباله در طول تاریخ بشر گزارش شده است اما از زمان افلاطون که انسان از ابزار شکسته و سفال در زمان کمبود مواد استفاده مجدد می کرد، مسیری طولانی را طی کرده است.

بازیافت زباله یک روند برای تبدیل مواد دور ریز و زاید به محصولات و مواد جدید و به روز و قابل استفاده است که به اتلاف انرژی ، محیط زیست و طبیعت و کاهش آلاینده های گازهای گلخانه ای کمک می کند. در واقع بازیافت زباله فرآیند جمع آوری و پردازش موادی است که در غیر این صورت به عنوان زباله دور ریخته می شوند و آن ها را به محصولات جدید تبدیل می کنند. بازیافت زباله می تواند به نفع جامعه و محیط زندگی شما و حتی همه مردم باشد.

1- بازیافت زباله از هدر رفتن مواد تجدید پذیر جلوگیری می کند.

2- کاهش میزان نیاز به زمین برای دفن زباله و شکل های دیگر دور ریختن زباله.

3- کاهش میزان زباله ارسال شده به محل های دفن زباله و زباله سوزها.

4- حفظ منابع طبیعی مانند چوب ، آب و مواد معدنی.

5- با بهره گیری از منبع داخلی مواد داخلی ، امنیت اقتصادی افزایش می یابد.

6- کمک به پاکیزگی و جلوگیری از آلودگی با کاهش نیاز به جمع آوری مواد اولیه جدید.

7- تاثیر تفکیک زباله های خشک و تر در صرفه جویی در مصرف انرژی.

استفاده مجدد از زباله ها:

سوخت حاصل از زباله را می توان جانشین برخی سوخت های دیگر کنیم. در واقع مواد پلاستیکی ، بطری های نوشابه و سایر مواد غذایی پس از شست و شو و ضدعفونی شدن ، به اقلام جدید تری تبدیل شده و در چرخه استفاده می شوند. می توان از بازیافت زباله های تر به عنوان پسماند بازیافتی در تولید انواع کود استفاده کرد. هرروز به میزان زباله های تولید شده به وسیله افراد اضافه می شود و همین امر باعث آلودگی و نابودی محیط زیست شده که ادامه این روند می تواند زندگی مان را بر روی کره زمین به خطر بیندازد.

بازیافت هرگونه زباله ای ممکن مهم می باشد، اما یکی از مهم ترین آن ها پلاستیک ها می باشد زیرا آن ها قسمت عمده ای از مواد زائد جامد را که ما تولید می کنیم تشکیل می دهند. وقتی پلاستیک به محل دفن زباله ارسال می شود، نابود نمی شود و از بین نمی رود زیرا قابل تجزیه نیست و حتی در آب اقیانوس ، پلاستیک برای همیشه در اطراف آب می ماند و به قطعات کوچک تر و کوچک تر تقسیم می شود (میکرو پلاستیک).

بیش تر پلاستیک ها فقط یک بار قبل از دور ریختن استفاده می شوند که به پلاستیک های یک بار مصرف معروف هستند. این نوع پلاستیک های یک بار مصرف قبلا در بسیاری از مناطق جهان ممنوع شده است.

تفکیک و بازیافت زباله های فلزی نیز بسیار مهم می باشد، زیرا موجب صرفه جویی در انرژی و همچنین کاهش انتشار و ایجاد اشتغال هم می شود. استفاده از فلز بازیافت شده، معروف به ضایعات فلزی، به جای فلز جدید، ضایعات استخراج را 97% کاهش می دهد و کم می کند و بسته به مواد، بیش از 90% در انرژی صرفه جویی می کند. بازیافت زباله فلزات شش برابر بیش تر از ارسال فلزات به محل دفن زباله ایجاد می کند. همین مورد در مورد بازیافت زباله کاغذ نیز صدق می کند. یک تن کاغذ بازیافتی موجب صرفه جویی در 17 درخت و 7000 گالن آب می شود.

همچنین باعث صرفه جویی در انرژی هم می شود. کاغذ فضای زیادی را در محل های دفن زباله اشغال می کند ، بنابراین هرچه بیش تر بازیافت زباله شود ، دفن زباله و آشغال در زیر خاک بهتر عمل می کنند. مثل کاغذ، در بازیافت زباله مقوا از آب کم تری نیز استفاده می شود، میزان تولید گازهای گلخانه ای کاهش می یابد ، املاک و مستغلات اصلی در محل دفن زباله برای مواد غیر قابل بازیافت صرفه جویی می شود و از جنگل زدایی جلوگیری می کند. تخمین زده می شود که با بازیافت یک تن مقوا می توان 17 درخت را از آسیب و همچنین 7000 گالن آب را نجات داد.

همه ‌ی زباله ‌ها قابل بازیافت نیستند. برای بازیافت زباله ‌ها باید در گام اول، با زباله ‌های قابل بازیافت و غیر قابل بازیافت آشنا شوید. از جمله زباله‌ های خشک می ‌توان به انواع پلاستیک و ظروف یک ‌بار مصرف، شیشه، آهن و فلزات، چوب، خاک، پارچه، مقوا و انواع  کاغذ، دستمال کاغذی و مبلمان نیز اشاره کرد. زباله ‌های تر هم شامل تمام مواد غذایی طبیعی از جمله پوست میوه و سبزیجات، باقی ‌مانده‌ ی غذا های پخته ‌شده، روغن‌ های پخت و پز، پوست تخم مرغ، استخوان مرغ یا ماهی و… می ‌شود. در ادامه به انواع مواد قابل بازیافت و مواد غیر قابل بازیافت اشاره می‌کنیم.

مواد قابل بازیافت در حوزه بازیافت زباله:

مواد به دو دسته قابل بازیافت و غیر قابل بازیافت تقسیم می شوند که در این قسمت اول به مواد قابل بازیافت می پردازیم:

1- آلومینیوم: قوطی‌‌ های آلومینیومی ۱۰۰ درصد قابل بازیافت هستند. علاوه بر این، می‌ توان آن‌ ها را چندین بار بازیافت کرد. بازیافت قوطی‌ های بازیافتی نسبت به ساخت قوطی‌ های جدید، ۹۵ درصد انرژی کم تری را مصرف می‌ کند.

2- بطری های پلاستیکی: بر اساس پژوهش‌ های انجام شده در موسسه‌ ی بازیافت زباله ظروف در آمریکا، هر ساله تقریبا ۲۵ میلیارد بطری یک‌ بار مصرف خریداری می‌ شود. ساخت پلاستیک از مواد بازیافتی، نسبت به تولید پلاستیک‌ های نو، تقریبا دو سوم انرژی کم تری مصرف می‌ کند.

3- روزنامه و مقوا: سازمان محافظت از محیط زیست آمریکا ادعا می‌ کند که یک سوم زایعات شهری آمریکا شامل کاغذ می‌ شود. بازیافت کاغذ به حفظ منابع و ذخیره‌ ی انرژی کمک کرده و از پر شدن محل دفن زباله جلوگیری می‌ کند.

4- مقوای موج‌‌دار: مقوا‌ های موج‌ دار، درصد زیادی از زایعات تجاری را تشکیل می‌ دهد. همه‌ ی ما می‌ دانیم که کاغذ و مقوا، رایج‌ ترین زباله‌ های تولید شده در ادارات و سازمان‌ ها هستند. بنابراین قرار دادن سطل‌ های مخصوص بازیافت در چنین مکان‌ هایی به بهبود روند بازیافت زباله نیز کمک می‌ کند.

5- قوطی های فولادی: قوطی‌ های فولادی، مانند محصولات آلومینیومی، قابلیت بازیافت مجدد را دارند و در فرآیند بازیافت زباله همچنان کیفیت خود را حفظ می‌ کنند. علاوه بر قوطی‌ های فولادی، قطعات فولادی خودرو و ابزارآلات فولادی هم قابل بازیافت هستند.

6- ظروف شیشه ای: ظروف شیشه‌ای بازیافتی نسبت به شیشه‌ های دست نخورده، ۵۰ درصد انرژی را ذخیره می‌ کنند. یک ظرف شیشه‌ ای به قدری انرژی ذخیره می‌ کند که می‌ توان با آن، یک لامپ حبابی ۱۰۰ وات را به مدت ۴ ساعت روشن نگه داشت. شیشه‌ های بازیافتی، ۲۰ درصد آلودگی هوا و ۵۰ درصد آلودگی آب کم تری را به همراه دارند.

7- مجله و روزنامه: بازیافت این مواد از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد. چون کاغذ های بازیافتی نسبت به کاغذ های دست نخورده، ۶۰ درصد انرژی را ذخیره می‌ کنند. علاوه بر این ۹۵ درصد آلودگی هوای کم تری ایجاد می‌ کنند. بازیافت یک تُن کاغذ، سبب حفظ ۷ هزار گالن آب و ۱۷ درخت می‌ شود.

8- رایانه ها: رایانه‌ ها را می‌ توان به دو روش بازیافت کرد. می‌ توانید یارانه‌ های قدیمی را که هنوز کار می‌ کنند به دوستان و یا آشنایانتان دهید، یا آن‌ ها را به موسسات خیریه هدیه کنید تا به دست افرادی برسند که قادر به خرید رایانه‌ نیستند. رایانه‌ هایی که کار نمی‌ کنند را هم به مراکز بازیافت زباله دهید تا قطعات آن‌ ها را جدا و بخش‌ های به درد بخور آن‌ ها بازیافت شود.

9- لوازم الکترونیکی خانگی: بعضی از لوازم الکترونیکی خانگی مثل تلویزیون، تلفن همراه، ابزارهای موسیقی دیجیتال مانند بلندگو ها، پخش‌کننده‌ های MP3، پخش‌کننده‌های CD، رادیو‌ ها، استریو ها، همچنین لوازم جانبی رایانه همچون کابل‌ ها، سیم‌ ها، موس، صفحه‌‌ی کلید و‌.‌‌‌‌‌.. نیز قابل بازیافت هستند.

قوطی های آلومینیومی به صورت کامل قابل بازیافت هستند. نکته مهمی که در اینجا مطرح است این است که بازیافت این قوطی ها، به انرژی بسیار کم تری نسبت به تولید دوباره آن ها نیاز دارد و موجب صرفه جویی در منابع می شود.

هر ساله حدود 25 میلیارد بطری های پلاستیکی یک بار مصرف خریداری می گردد که به صورت کامل قابل بازیافت هستند. از نظر صرف انرژی نیز، این زباله ها بسیار کم تر از تولید پلاستیک های تازه، انرژی نیاز دارند. روزنامه و مقوا استفاده زیادی دارند و بسیاری از افراد به مطالعه روزنامه می پردازند. همچنین در بسیاری از ادارات دولتی و خصوصی، از مقوا نیز استفاده زیادی می شود. بازیافت روزنامه و مقوا باعث می شود که محل انباشت کم تری را پر کنیم و از ایجاد آلودگی های ناشی از این زباله ها جلوگیری کنیم. معمولا در ادارات و سازمان های دولتی و خصوصی، سطح زباله های مخصوصی را جهت کاغذ و مقوا قرار می دهند.

قوطی های فولادی مختلف نیز قابلیت و توانایی بازیافت زباله را دارند. قابل ذکر است که این محصولات در فرایند بازیافت زباله، کیفیت خود را از دست نداده و به صورت کامل تجزیه و بازیافت می شوند. البته فقط قوطی های فولادی نیستند که قابل بازیافت هستند، بلکه قطعات فولادی و قطعات ماشین نیز این مزیت را دارند.

امروزه از ظروف شیشه ای مختلفی استفاده می کنیم. ظروف شیشه ای هم نیز بازیافت می شوند. شیشه های بازیافتی اغلب به طور متوسط حدود 20 درصد از آلودگی هوا و 50 درصد از آلودگی آب کم تری نسبت به تولید جدید آن ها برخوردارند. مجلات و روزنامه نیز قابل بازیافت هستند. کاغذ های بازیافت شده در مقایسه با کاغذهای جدید تولید شده، انرژی بیش تری را ذخیره می کنند.

در نهایت این که رایانه ها هم نیز قابل تجزیه و بازیافت هستند. برخی قطعات اصلی کامپیوتر در صورت سالم بودن قابلیت بازیافت را دارند. برخی لوازم خانگی الکترونیکی مثل موبایل، ضبط صوت، برخی پخش کننده های صوتی و لوازم جانبی کامپیوتر و…در صورت سالم بودن، تجزیه و بازیافت می شوند.

مواد غیر قابل بازیافت در حوزه بازیافت زباله:

در این بخش به برخی مواد غیر قابل بازیافت اشاره می کنیم:

1- کاغذ خرد شده: ریز ریز کردن کاغذ، طول الیاف آن را کم کرده و استفاده‌ ی مجدد و بازیافت کاغذ را نامناسب می‌ کند.

2- کاغذ رنگی براق: کاغذ رنگی‌ های براق به بقیه‌ ی کاغذ ها رنگ می‌ دهند، که این مسئله می‌ تواند کل بار کاغذ را خراب کند.

3- جعبه های پیتزا: جعبه‌ ی پیتزا از مقوا درست شده است. اما چربی پیتزا، مقوا را آلوده می‌ کند. با این ‌حال، می‌ توانید بخش‌ های تمیز مقوا را جدا و بازیافت کنید.

4- شیشه خام: محصولاتی مثل قاب پنجره، آینه، حباب‌ های روشنایی (لامپ برق) و مواردی از این دست، قابل بازیافت و استفاده‌ ی مجدد نیستند.

5- کارتن های آبمیوه و شیر: کارتن‌ های آبمیوه و شیر اغلب با لایه‌ ی نازکی از وکس یا موم پوشیده شده‌ اند‌‌. به همین دلیل غیر قابل بازیافت هستند.

6- لیوان های کاغذی: این لیوان‌ ها دارای پوشش پلاستیکی هستند، به همین دلیل قابلیت بازیافت زباله را ندارند.

7- درب بطری: درب بطری‌ ها را نمی‌ توان به همراه بطری‌ ها بازیافت کرد. چون درب بطری از پلاستیک‌ های مختلف دیگری درست شده‌ است.

کاغذ های خرد شده به علت داشتن طول الیاف پایین قابلیت بازیافت و استفاده مجدد را ندارند. کاغذ های رنگی نیز به علت انتقال رنگ به سایر کاغذ ها در فرایند بازیافت زباله، توانایی بازیافت و تجزیه را ندارند. جالب است بدانید که جعبه های پیتزا نیز قابل بازیافت نیستند. البته قابل ذکر است که خود قوطی پیتزا اگر تمیز باشد، قابل بازیافت هست، اما چون چربی پیتزا و غذا به قوطی سرایت می کند، عمل بازیافت غیر ممکن می شود.

شیشه های مختلف خانه از جمله آینه، پنجره، لامپ های برق خانگی قابلیت تجزیه را ندارند. در مورد کارتن های آبمیوه و شیر باید بگوییم که این مواد از یک لایه وکس و پوشش خاص پلاستیکی تشکیل شده اند که وجود این لایه و مواد باعث می شود که مزیت بازیافت زباله را از دست بدهند و باید از نو تولید شوند که هزینه زیادی نیز دارند.

لیوان های کاغذی نیز دقیقا مانند کارتن های آبمیوه هستند  و چون در ساختار آن ها از نوعی پلاستیک استفاده می شود، این مواد نیز نمی توانند بازیافت شوند. جالب است بدانید که درب بطری نیز بازیافت نمی شود، زیرا ساختار این درب ها، از انواع گونه های متفاوت از پلاستیک تشکیل شده است و به همین دلیل قابل بازیافت نیستند.

مراحل جداسازی و بازیافت زباله:

در این بخش به بررسی چرخه بازیافت زباله و مسائل مربوط به جدا سازی و بازیافت زباله می پردازیم و نکاتی را برای شما بیان می کنیم:

جمع آوری و پردازش:

1- ساخت و تولید.

2- خرید محصولات جدید بازیافتی.

بازیافت زباله دارای یک چرخه خاص و به خصوصی می باشد که چرخه بازیافت نیز نامیده می شود. در حالت کلی عملیات بازیافت زباله دارای سه مرحله می باشد. مرحله اول که بسیار مهم و ضروری می باشد، مربوط به جمع آوری و پردازش زباله ها می باشد. سیستم بازیافت زباله در کشورهای مختلف نیز متفاوت می باشد. روش های بازیافت زباله شامل 4 مرحله می باشد که شامل جداسازی از مبدا، مراکز و مکان های تحویل گرفتن بازیافت، مراکز و موسساتی که به خرید زباله های قابل بازیافت می پردازند، و در نهایت وجود بعضی طرح ها و برنامه های تشویقی جهت بازیافت زباله می باشند.

در مورد طرح تخفیف و برنامه های تشویقی باید ذکر کنیم که این روش بیش تر برای قوطی های نوشابه یا انواع نوشیدنی ها یا درب های بطری های نوشیدنی می باشد. شخص مصرف کننده با تحویل بطری یا درب آن مقداری از هزینه پرداختی به محصول را دریافت کرده و باعث جداسازی این زباله از سایر انواع زباله ها می شود که از آلودگی های محیطی و طبیعت جلوگیری می کند.

بعد از این مراحل زباله ها را به یک مرکز بازیافت زباله تحویل می دهند تا عملیات لازم بر روی زباله ها انجام گیرد. به تازگی کشف شده است که شیشه های بازیافتی در جاده و آسفالت سازی و همچنین مواد پلاستیکی در موکت سازی و میز و نیمکت های پارک ها نیز قابل استفاده می باشد.

مراحل مربوط به بازیافت زباله:

1- تفکیک و جداسازی و انتقال به مراکز بازیافت.

2- انجام عملیات جداسازی و تمیز سازی از هر گونه آلودگی و کثیفی.

3- تغییر شکل و ظاهر و حالت زباله در کارخانه به وسیله دستگاه های صنعتی.

4- استفاده از مواد بازیافتی در صنایع گوناگون و مختلف.

اول زباله ها را شناسایی می کنند و به مراکز بازیافت زباله تحویل می دهند. سپس عملیات مربوط به تفکیک زباله صورت می گیرد. گفته شد که زباله ها باید تفکیک شوند و انواع مختلفی دارند. در این مرحله زباله ها را شستشو می دهند و هر گونه کثیفی و آلودگی را ار آن ها تمیز می کنند. باید زباله ها به صورت کامل پاک سازی شوند.

سپس زباله ها را به کارخانه بازیافت زباله منتقل می کنند و کارخانه های صنعتی، با استفاده از دستگاه های مخصوص و ویژه ای شکل و ظاهر زباله ها را تغییر می دهند و از آن ها محصول یا کاربردهای جدیدی می سازند و درست می کنند. در آخر پس از این تغییر، عملیات بازیافت زباله تمام می شود و مواد بازیافتی در صنایع مختلف و گوناگون قابل استفاده می شود.

در نهایت در حالت کلی گفتیم که بعضی مواد قابل بازیافت بوده و برخی قابل بازیافت نیستند. رعایت اصول بهداشتی و کمک به جداسازی و تفکیک زباله ها در روند پاک سازی و بازیافت زباله تاثیر مثبتی داشته است و مراحل بازیافت سریع تر صورت خواهد گرفت. از مزایای بازیافت زباله، به حفظ محیط زیست و طبیعت، کاهش مواد سمی و آلاینده های خطرناک، تقویت اقتصاد و ایجاد اشتغال، حفظ منابع طبیعی و کره زمین برای استفاده ی نسل های آینده و خیلی از موارد دیگر را اشاره کردیم و توضیحات لازم را دادیم.

اگر زباله‌ ها به درستی مدیریت نشوند، مشکلات زیادی برای انسان‌ ها، موجودات زنده و محیط زیست و طبیعت بوجود می‌ آورند. یکی از روش‌ های مدیریت زباله‌ ها، بازیافت آن‌ ها می باشد.

فواید بازیافت:

1- بازیافت مواد و زباله باعث جلوگیری از اتلاف سرمایه ‌های ملی و کشور می شود.

2- انرژی صرفه‌ جویی شده حاصل از بازیافت یک قوطی آلومینیومی، یک تلویزیون را برای سه ساعت روشن نگه خواهد داشت.

3- آلومینیوم را می ‌توان بارها ذوب کرد و به قوطی یا ظرف جدید نیز تبدیل کرد و دوباره از آن استفاده کرد.

4- بازیافت هر تن کاغذ باطله، ماهانه از تخریب ۹۰ هزار هکتار جنگل، مصرف ۱۲میلیون لیتر آب و ۱۲۰ هزار کیلو وات برق را می کاهد.

5- به کمک بازیافت کاغذ های موجود در زباله‌ ها، ماهیانه در‌آمدی بالغ بر۲۰ میلیارد ریال به دست خواهد آمد.

6- بازیافت آلومینیوم، آلودگی های زیست محیـطی ناشی از فرآیند تولید این فلز را ۹۵ درصد کاهش می‌ دهد.

7- برای تهیه شیشه از شیشه ی بازیافت شده ۵۰ درصد آلودگی آب و ۲۰درصد آلودگی‌ هوا را کاهش می ‌دهد.

8- بازیافت کاغذ، منابع اقتصادی، عدم وابستگی در جهت ورود خمیر کاغذ، کاهش آلودگی، جلوگیری از قطع درختان و کاهش تولید زباله را به دنبال خواهد داشت.

9- انرژی لازم، برای تولید یک کیلو گرم لاستیک نو، سه برابر انرژی مورد نیاز برای تولید یک کیلوگرم لاستیک بازیافتی است.

10- ورقه ‌های آلومینیومی بشقاب پیتزا و شیرینی قابل بازیافت ‌اند، آن ها را داخـل سطل زباله نیندازیم.

11- به کمک بازیافت کاغذ، می ‌توانیم از قطع شدن درختان زیادی جلوگیری کنیم.

12- بازیافت هر تن کاغذ، می ‌تواند زمینه اشتغال برای ۵ نفر را فراهم کند.

13- به کمک بازیافت زباله، مساحت کم تری از بیابان ها و مراتع کشور به زباله‌ دانی تبدیل می ‌شود.

14- به کمک بازیافت کاغذ، میزان انرژی مورد نیاز به یک چهارم و آب مورد نیاز به یک صدم کاهش می ‌یابد.

15- اصلاح الگوی مصرف و بازیافت بهداشتی زباله، دو اصل مهم برای کاهش آلودگی محیط زیست و طبیعت به شمار می آیند.

16- برای تهیه هر تن کاغذ از چوب ۴۴۰ هزار لیتر آب مصرف می‌ شود در حالی که برای تهیه آن از کاغذ باطله، ۱۸۰۰ لیتر آب کافی می باشد.

17- تهیه کاغذ از کاغذ های بازیافتی، ۳۰ تا ۵۵ درصد انرژی کم تری نیاز دارد و ۹۵ درصد آلودگی کم تری را ایجاد می ‌کند.

18- به کمک بازیافت ۲۵ درصد از کاغذ های موجود در زباله‌ های شهری، می ‌توان سالانه از قطع یک میلیون و هفتصد هزار درخت جلوگیری کرد.

19- صرفه‌ جویی در مصرف مواد اولیه و انرژی و نیز کاهش‌ ورود مواد آینده به محیط ‌زیست از فواید بازیافت زباله است.

20- با کاهش مصرف منابع طبیعی و بازیافت زباله، عمر تنها زیستگاه بشر یعنی « زمین » را طولانی ‌تر کنیم.

21- کیسه ‌های نایلونی و پلاستیکی تجزیه‌ پذیر نیستند، از مصرف بی‌ رویه آن ها خودداری ‌کنیم و به جای آن ها از کیسه های پارچه ای استفاده کنیم.

22- بازیافت زباله فرصتی است برای محیط زیست و منابع محدود آن، بازیافت گامی حیاتی برای حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست و همچنین گامی سبز در جهت توسعه پایدار محسوب می شود.

23- مشکل کمبود کاغذ در کشورهای در حال توسعه بزرگ ترین مشکل برای ادامه تحصیل است. به کمک بازیافت، کشورمان را در حل این معضل یاری کنیم.

معایب بازیافت زباله:

 بازیافت زباله علاوه بر مزایا و فوایدی که دارد، معایبی را هم به دنبال دارد. هرچند که مزایا و فواید بازیافت زباله خیلی بیش تر از معایب آن هست. با ‌این‌ حال، باید به معایب آن هم توجه شود. معایب بازیافت زباله عبارت هستند از:

برای بازیافت زباله باز هم انرژی مصرف می‌شود:

برخلاف باور مردم، بازیافت زباله‌ نیز به انرژی نیاز دارد. به همین دلیل است که بسیاری از افراد به این باور دارند که بهتر است تلاش کنیم زباله ‌ی کم تری را تولید کنیم، تا این که زباله ‌ی زیادی تولید کنیم و بعد سعی کنیم آن ‌ها را بازیافت کنیم. کاهش زباله ‌ی تولیدی، نسبت به فرآیند بازیافت زباله، فواید بیش تری برای محیط زیست و طبیعت دارد.

بازیافت زباله‌ می‌تواند منجر به آلودگی شود:

منتقدان و کارشناسان بازیافت زباله ادعا می ‌کنند که درباره‌ ی فواید و مزیای بازیافت زباله اغراق شده است. آن‌ ها باور دارند که جدا از این که بازیافت زباله انرژی مصرف می‌ کند، منجر به آلودگی هم می‌ شود. بازیافت زباله می‌ تواند منجر به آلودگی آب و خاک و… شود. به همین دلیل است که باید با احتیاط تمام این کار انجام شود‌.

بازیافت زباله هزینه‌ بردار است:

بسیاری از افراد بر این باور دارند که بازیافت زباله منجر به هزینه‌ های زیادی می‌ شود‌. بسیاری از کشورها، به ‌ویژه کشورهای جهان سوم، با کمبود ظرفیت برای انجام فعالیت‌ های مربوط به بازیافت زباله مواجه هستند.

کارکنان کارخانجات بازیافتی در معرض مواد سمی و شیمیایی قرار دارند:

اگرچه بیش تر فرآیند بازیافت زباله به صورت اتوماتیک و بدون دخالت دست انجام می ‌شود، اما همچنان کارکنان تفکیک زباله در معرض مواد سمی و مضر قرار دارند. علت این موضوع این است که کارکنان، بعضی زباله‌ ها را خودشان (نه به طور اتوماتیک) تفکیک می‌ کنند و در نتیجه، در معرض سمومی قرار می ‌گیرند که ممکن است برای بدن‌ شان ضرر داشته باشد و به آن ها آسیب برساند.

سایر معایب بازیافت زباله:

1- سرمایه گذاری کم جهت انجام عملیات بازیافت زباله، احداث کارخانجات بازیافت زباله و‌ مواردی از این دست در بعضی از کشورها، به‌ ویژه کشورهای جهان سوم.

2- بهداشتی نبودن بعضی از کاغذ ها و محصولات بازیافتی.

3-در دسترس نبودن فناوری‌ های لازم برای جدا سازی مواد قابل بازیافت از سایر موادی که با آن‌ها ترکیب شده‌اند‌.

4- سخت و مشکل بودن متقاعد کردن افراد برای خرید محصولات بازیافتی.

5- ضرر داشتن مواد سفید کننده ی موجود در کاغذ های بازیافتی برای سلامتی انسان و محیط زیست و طبیعت (البته چند سالی‌ است که عده‌ای از پژوهشگران موفق شده‌اند جوهر کاغذها را تنها با لیزر و بدون استفاده از مواد شیمیایی و بدون آسیب دیدن به بافت کاغذ بازیافت کنند.)

6- در دسترس نبودن فناوری‌ های لازم برای انجام فرآیند های بازیافت زباله و همچنین نبود نیروی متخصص و کارآمد برای مدیریت و اداره ‌ی کارخانجات بازیافت زباله در بعضی از کشور‌های در حال توسعه و جهان سوم.

7- لزوم صرف وقت و هزینه‌ ی زیاد برای جداسازی مواد قابل بازیافت از مواد ترکیب ‌شده با آن‌ ها؛ به همین دلیل انواع مختلف و گوناگونی مواد بازیافتی باید به صورت جداگانه ذخیره شوند و با مواد دیگر ترکیب نشوند. ترکیب شدن مواد مختلف با یک دیگر، روند بازیافت را با مشکل جدی مواجه می ‌کند.

8- تحمیل هزینه‌ ی بالا، در صورت عدم وجود متقاضی.

9- دشواری جذب مشتری و متقاعد کردن افراد برای خرید کاغذ های بازیافتی.

بازیافت کاغذ:

برای تهیه هر تن کاغذ نیاز به قطع ۱۷ اصله درخت می باشد. بنابراین اگر هر شخص کاغذ های باطله‌ اش را در طول یک سال جمع آوری کند معادل ۵/۱ اصله درخت است و اگر همه ما ایرانیان این کار را انجام دهیم از قطع ۱۰۰ میلیون درخت در طول یک سال جلوگیری کرده ‌ایم.

برای تهیه مصرف سالانه دستمال کاغذی هر خانواده ایرانی نیاز به قطع ۵/۱ اصله درخت می‌ باشد. استفاده از کاغذ بازیافت شده به جای تهیه آن از چوب درختان، موجب کاهش آلودگی هوا به میزان ۷۴ درصد، کاهش آلودگی آب به میزان ۳۵ درصد و کاهش مصرف آب به میزان ۵۸ درصد خواهد شد. به همین دلیل ۵۰ درصد کاغذ تولید شده در کشورهای توسعه یافته از کاغذ های بازیافتی است.

بنابراین بازیافت کاغذ علاوه بر منافع و مزایای اقتصادی، موجب عدم وابستگی در جهت ورود خمیر کاغذ، کاهش آلودگی، ممانعت از قطع درختان و کمک به سیستم جمع‌ آوری و دفن زباله‌ های تولیدی می‌ شود. پس چه خوب است که روزنامه‌ ها و کاغذ های باطله و دفترچه‌ های تمام شده ی بچه ها را هرگز دور نریزیم، آن ها را از سایر زباله ‌ها جدا کرده و به مأموران بازیافت زباله تحویل دهیم. اشیایی مثل پاکت ها و پوشه‌ ها را دورنریزیم تا در مواقع لزوم از آن ها استفاده کنیم.

بازیافت پلاستیک:

پلاستیک ‌ها از نفت که منبعی غیر قابل تجدید پذیر هستند تهیه و تولید می‌ شوند ولی به علت غیر قابل تجزیه بودن، از زباله‌ های پایدار و آلوده کننده محیط زیست و طبیعت به شمار می‌ آیند. کیسه‌ های نایلونی و پلاستیک به طور متوسط ۵۰۰ تا ۷۰۰ سال در طبیعت و محیط زیست باقی می ‌مانند. ۳۰ درصد از پلاستیک های تولید شده در بسته بندی به کار می‌ روند. بنابراین با جلوگیری از بسته‌ بندی های زائد می ‌توان به مقدار زیادی از حجم زباله ‌ها کاست.

استفاده از بسته ‌بندی های قابل بازگشت و یا ساک های پارچه ‌ای به هنگام خرید، از راه های تاثیر گذار در جهت کاهش میزان ورود زباله ‌ها به طبیعت می باشد. به منظور کاهش حجم زباله‌ ها می‌ توان از کیسه‌ های پلاستیک خشک و غیر آلوده چندین بار استفاده کرد و در پایان هم، از آن ها برای جمع ‌آوری زباله ‌ها، استفاده کرد. به همراه داشتن لیوان شخصی به جای استفاده از لیوان یک بار مصرف و به کار بردن ظروف قابل شستشو به جای ظروف یک بار مصرف در مراسم و مهمانی ‌ها، از دیگر راه های کاهش ورود زباله‌ های پلاستیکی به محیط زیست است.

بازیافت شیشه:

بطری شیشه‌ ای که امروز دور انداخته می ‌شود تا ۱۰۰۰ سال دیگر هم به صورت زباله در روی زمین قرار دارد. برای تولید شیشه باید مقدار زیادی شن و ماسه از زمین استخراج شود که این کار مستلزم صرف مقدار زیادی انرژی و آب است. انرژی لازم برای تولید هر کیلو گرم شیشه حدود ۴۲۰۰ کیلو کالری است. تهیه شیشه، از شیشه بازیافت شده نسبت به تهیه آن از مواد اولیه، آلودگی آب ها را به میزان ۵۰ درصد آلودگی آب و تا ۲۰ درصد آلودگی هوا را کاهش می‌دهد.

ذوب هر تن شیشه منجر به صرفه‌ جویی ۱۰۰ تن نفت می ‌شود. جدا کردن انواع ظروف شیشه ‌ای شکسته یا شیشه‌ های مربا، سس و غیره در منزل جهت بازیافت آن ها، قدم بزرگی در جهت بازیافت شیشه ‌هاست. در زمان جمع‌ آوری شیشه ‌ها، بهتر است درپوش ‌های پلاستیکی و فلزی بطری های شیشه‌ ای را جدا کرده و آن ها را بر حسب رنگ تفکیک کرد.

زباله های خطرناک:

بعضی از زباله ‌های تولید شده در خانه ‌ها از مواد بسیار خطرناک به شمار می‌ آیند مثل باطری های مختلف، لامپ های مهتابی و جیوه ای، لوازم الکترونیکی و … این وسایل دارای مواد خطرناکی هستند که سلامت ما و محیط زیست و طبیعت را تهدید می‌ کنند. بنابراین چه خوب است که از لوازم خانگی یا اسباب ‌بازی های باطری ‌دار کم تر استفاده کنیم. ساعت های اتوماتیک بهتر از ساعت هایی است که با باطری کار می‌ کنند. از قرار دادن لامپ های جیوه‌ ای و مهتابی و یا لامپ های سوخته در محلی که احتمال شکستن آن ها وجود دارد خودداری کنیم.

دفن زباله:

دفن زباله در گورستان زایدات، یکی از روش‌ های قدیمی دفع زباله می باشد. دفن بهداشتی زباله، روشی علمی جهت دفن مواد زائد جامد در زمین، جهت ممانعت از آسیب زدن به محیط زیست و طبیعت می ‌باشد. در این روش، زباله‌ ها در لایه ‌هایی با ضخامت مناسب پخش شده و فشرده می‌ شوند و در انتهای هر روز با خاک پوشانده می ‌شوند. بر اساس تجارب به‌ دست آمده گذشته، در کشور های پیشرفته و سایر جوامع، دفن بهداشتی در زمین معمولا به عنوان اقتصادی ‌ترین راه حل دراز مدت برای مشکل مواد زائد جامد انتخاب شده ‌است.

اگر چه خاک مهم ‌ترین و گسترده ‌ترین صافی فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آب است اما ظرفیت آن محدود است و ممکن است به مرور زمان، تراکم بسیاری از مواد سمی و آلاینده ‌ها که به خاک افزوده می ‌گردند، افزایش یافته و در نهایت به صورت تهدیدی جدی برای محیط زیست و طبیعت درآیند. عمده ‌ترین مشکل محل دفن مواد زاید جامد شهری، شیر آبه و گاز تولید شده در اثر تجزیه زباله ‌های دارای ترکیبات آلی می‌ باشد. در این بین مهم ‌ترین عامل آلودگی آب در محل دفن مواد زاید جامد، شیر آبه است که با ورود به آب‌ های سطحی یا زیرزمینی مخاطرات بهداشتی و زیست‌ محیطی برای انسان و جانوران ایجاد می‌ کند.

ضوابط زیست محیطی محل‌ های دفع پسماند های عادی:

این ضوابط به استناد ماده ۱۲ قانون و ماده ۲۳ آیین نامه اجرایی مدیریت پسماند ها و به منظور کاهش اثرات مخرب زیست محیطی فعالیت ‌ها، مکان ‌ها و تأسیسات مرتبط با پردازش و دفع پسماند های عادی از جمله کلیه اماکن دفن و بازیافت، جمع آوری شده است.

ماده 1- تعاریف و اصطلاحات به کار رفته در این ضوابط، همان تعاریف مندرج در قانون و آیین‌ نامه اجرایی مدیریت پسماند ها می‌ باشد.

ماده 2- در انتخاب محل دفع پسماند های عادی، باید کلیه معیارهای زیست‌ محیطی، زمین‌ شناسی، هیدرولوژی، هیدروژئولوژی، توپوگرافی، فیزیوگرافی، اقلیمی، خاک شناسی، مناطق چهارگانه تحت مدیریت سازمان، حریم خطوط انتقال مواد نفتی، آب و نیرو، راه‌ های دسترسی، مناطق جمعیتی و سایر معیارهای مندرج در این ضوابط در نظر گرفته شوند.

ماده 3- محل ‌های دفع زباله نباید در مسیر و حریم رودخانه‌ های فصلی و دائمی، مسیل‌ ها و آبراهه‌ های منتهی به رودخانه‌ ها واقع شوند.

ماده 4- محل‌ های دفع زباله بایستی خارج از محدوده سیلاب با دوره بازگشت سیل ۱۰۰ ساله واقع گردد.

ماده 5- انتخاب محل‌ های دفع زباله در مناطقی مثل تالاب ها، باتلاق ها، مرداب ها، دریاچه ‌ها و برکه‌ ها و موارد مشابه ممنوع است.
تبصره: محل دفن باید حداقل یک کیلو متر از مناطق یاد شده فاصله داشته باشد.

ماده 6- محل دفع باید حداقل یک کیلومتر از آب ‌های جاری فاصله داشته باشد.

ماده 7- محل دفع باید حداقل یک کیلومتر از سواحل شمالی و جنوبی کشور فاصله داشته باشند.

ماده 8- محل دفع نباید روی آبخوان‌ هایی که منبع تأمین آب منطقه است، انتخاب شود.
تبصره: محل ‌های دفع نباید در فاصله کم تر از ۴۰۰ متر از هر گونه چاه آب و یا در بالادست چاه‌ های آب شرب قرار داشته باشد.

ماده 9- محل ‌های دفع نباید در مناطقی که به عنوان تغذیه آب‌ های زیرزمینی محسوب می ‌شود، واقع شود.

ماده 10- محل دفع نباید در منطقه ‌ای انتخاب شود که در آن، سطح آب زیرزمینی در ۱۰ ساله گذشته، در عمق کمتر از ۵ متر بوده است.
تبصره: در طراحی مهندسی محل دفع، گود برداری به گونه ‌ای صورت پذیرد که پایین ‌ترین بخش محل دفن، با سطح آب ‌های زیرزمینی دراز مدت منطقه حداقل ۲ متر فاصله داشته باشد.

ماده 11- محل دفع باید حداقل ۱ کیلومتر از سازه‌ های هیدرولیکی فاصله داشته باشند.

ماده12- محل دفع نباید در شاخه ‌های اصلی خشک یا آبی منتهی به سدها انتخاب شود.

ماده 13- محل دفع نباید در مناطقی با احتمال بروز بهمن، سیل، رانش زمین، مناطق ناپایدار و سایر حوادث غیرمترقبه طبیعی واقع شوند.

ماده 14- احداث مراکز دفن در دره ‌ها و مناطقی با سنگ بستر درشت دانه و متخلخل، مخروطه افکنه، دارای پی سنگ آهکی و دولومیتی کارستی، سنگ‌ های انحلال ‌پذیر و گنبد های نمکی ممنوع است.

ماده 15- مکان دفن نباید در مسیر و حریم گسل‌ های فعال شناخته شده و گسل‌ های پنهان قرار داشته باشد.

ماده 16- محل دفع باید ۲۰۰ متر از محدوده های قابل پیش ‌بینی برای خطرات زمین لرزه فاصله داشته باشد.

ماده 17- مساحت منطقه انتخابی به عنوان محل دفن باید به اندازه ‌ای باشد که براساس برآورد کمی تولید پسماند، دوره دفن حداقل ۱۰ سال را پوشش دهد.

ماده 18- احداث محل‌ های دفع بر روی ذخایر معدنی ممنوع است.

ماده 19- از نظر باد های غالب، محل دفع زباله نباید در بالادست مناطق جمعیتی واقع شوند.

ماده 20- محل دفع نباید در داخل مناطق حفاظتی تحت پوشش سازمان قرارداشته باشد.
تبصره: محل دفع باید حداقل یک کیلومتر از مناطق فوق فاصله داشته باشد.

ماده 21- از نظر زیبایی شناختی، به گونه ‌ای عمل شود که محل دفن از مناطق جمعیتی، راه‌ ها، تفریحگاه‌ ها و مانند آن‌ ها چشم‌ انداز نداشته باشند.

ماده 22- محل دفع باید از حریم فرودگاه‌ های بین ‌المللی و محلی به ترتیب ۸ و ۳ کیلومتر فاصله داشته باشد.

ماده 23- برای دسترسی آسان به محل دفع پسماند ها، جاده دسترسی با شرایط زیر در نظر گرفته شود:
الف) عرض جاده دسترسی در شهر ها حداقل ۶ متر و در روستا ها حداقل 5/4 متر باشد.
ب) حداقل ترافیک را داشته باشد.
ج) در تمام شرایط آب و هوایی فصول سال قابل استفاده باشد.

ماده 24- فاصله جاده دسترسی تا منطقه مسکونی باید به گونه ‌ای باشد که فعالیت‌ های حاصل از رفت و آمد و عملیات دفع برای منطقه آلودگی صوتی ایجاد نکند.

ماده 25- زمین‌ های شامل مکان ‌های باستانی و تاریخی که در فهرست آثار تاریخی-ملی قرار دارند، نباید به عنوان محل دفع انتخاب شوند و حداقل فاصله محل‌ های دفع با مراکز تاریخی و باستانی باید ۳ کیلومتر باشند.

ماده 26- مراکز دفع باید از جاده اصلی، بزرگره‌ ها و آزادراه‌ ها، حداقل ۳۰۰ متر فاصله داشته باشد.

ماده 27- محل دفع باید حداقل ۱ کیلومتر با مناطق موجود یا توسعه آتی مسکونی، بیمارستانی، آموزشی، زیارتی، تجارتی و صنعتی فاصله داشته باشد.
تبصره: در محدوده حداقل ۵۰۰ متری از مرز محل دفع پسماند ها نباید هیچ گونه توسعه مسکونی صورت گیرد.

ماده 28- محل‌ های دفع باید حداقل ۵۰۰ متر از خطوط انتقال نیرو، نفت و گاز فاصله داشته باشند.

ماده 29- دفن پسماند های ویژه، بیمارستانی و تخلیه انواع فاضلاب در محل دفن پسماند های عادی ممنوع است.

ماده 30- مدیریت های اجرایی پسماند حداقل ۲ سال مانده به پایان زمان بسته شدن محل‌ های دفن موجود با رعایت ضوابط زیست محیطی، نسبت به انتخاب و معرفی مکان جدید در قالب طرح جامع مدیریت پسماند با تأیید کار گروه استانی و نظارت عالیه وزارت کشور و نیز ارائه طرح تعطیلی و باز گردانی محل دفن به سازمان اقدام کنید.

ماده 31- سوزاندن پسماند ها در فضای آزاد در محل های دفع ممنوع است.

ماده 32- با توجه به محدودیت ‌های مکانی، زمین شناسی، توپوگرافی و اقلیمی در استان‌ های شمالی کشور، کار گروه استانی مدیریت پسماند می ‌تواند ضوابط محلی ماده های ۶، ۷، ۱۰ و تبصره ماده های ۵ و ۸ را تعیین و جهت تصویب به شورای عالی حفاظت محیط زیست ارسال کند.

ماده 33- بسته شدن محل دفن باید ظرف مدت یک سال پس از توقف عملیات دفن انجام شود و پایش محل دفن باید به مدت ۱۵ سال بعد از تعطیلی آن انجام گردد.

ماده 34- نظارت بر حسن اجرای این ضوابط بر عهده سازمان می باشد.

بازیافت مواد و کاهش تولید زباله:

بسیاری از فروشگاه ها و کارخانه های بزرگ خواهان باز خرید مواد زاید هستند. این مواد شامل مواد قابل بازیافت مانند: قوطی های کنسرو، بطری های شیشه ای و روزنامه های باطله می باشد. این کارخانه ها و فروشگاه ها در ازای باز خرید این کالا های دست دوم به مشتری پول پرداخت می کند. بعضی سازمان ها مانند “سازمان بازیافت” کیسه های مخصوص نگهداری مواد قابل بازیافت را در اختیار مردم قرار می دهند.

برخی اقلام هستند که سازمان بازیافت و کارخانه های بازیافت مواد آن ها را دور می ریزند، این مواد قابل بازیافت نیستند و مورد استفاده قرار نمی گیرند. این مواد عبارت هستند از رختخواب و تشک، مبلمان، پوشاک و لباس، وسایل و دستگاه های الکترونیکی. این وسایل در اختیار گروه ها و شرکت های غیر انتفاعی قرار می گیرد تا در صورت امکان تعمیر شوند یا قطعات قابل استفاده آن ها در دستگاه های دیگر به کار رود.

جدا سازی منبع:

جدا سازی منبع حالت افراطی دیگری است که در آن هر ماده قبل از جمع آوری تمیز و مرتب شده است. این روش به حداقل مرتب سازی پس از جمع آوری نیاز دارد و خالص ترین بازیافت ها را تولید می کند، اما هزینه های اضافی را برای جمع آوری هر ماده جدا گانه متحمل می شود. یک برنامه آموزش عمومی گسترده نیز مورد نیاز است که در صورت جلوگیری از آلودگی بازیافتی باید موفقیت آمیز باشد.

در اورگان، ایالات متحده، اداره محیط زیست آن از مدیران املاک چند خانواده تحقیق کرده و حدود نیمی از آن ها مشکلاتی از جمله آلودگی بازیافت ها را به دلیل تخلفاتی مانند گذرگاهانی که به مناطق جمع آوری دسترسی پیدا کرده اند، گزارش داده اند. جدا سازی منبع به دلیل بالا بودن هزینه مرتب سازی ناشی از جمع آوری (ضایعات مخلوط) از روش های برتر استفاده می شود. با این حال، پیشرفت ها در مرتب سازی فن آوری موجب کاهش چشمگیر این سربار شده است. بسیاری از مناطق که برنامه های تفکیک منبع را توسعه داده اند از آن زمان به آنچه به آن مجموعه مشترک گفته می شود، تبدیل شده اند.

تجارت در بازیافت:

برخی از کشور ها با کارخانجات غیر فناوری شده تجارت می کنند. بعضی از این کارخانه ها شکایت کرده اند که سرنوشت نهایی بازیافت های فروخته شده به کشور دیگر ناشناخته است و ممکن است به جای پردازش مجدد، در محل های دفن زباله خاتمه دهند. طبق یک گزارش، در آمریکا ۵۰ تا ۸۰ درصد رایانه هایی را برای بازیافت تعیین شده اند، در واقع بازیافت نمی شوند.

گزارش هایی مبنی بر واردات زباله های غیر قانونی به چین وجود دارد که صرفا برای سود پولی، بدون در نظر گرفتن سلامتی کارگران یا آسیب های زیست محیطی، برچیده و بازیافت می شوند. اگرچه دولت چین این شیوه ها را ممنوع کرده است ، اما نتوانسته است آن ها را ریشه کن کند.

در سال ۲۰۰۸، قیمت زباله های قابل بازیافت سقوط کرد و قبل از بازگشت دوباره در سال ۲۰۰۹، مقوا به طور متوسط از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ حدود ۵۳ پوند / تن به طور متوسط، به ۱۹ پوند / تن کاهش یافت، و پس از آن در ماه مه ۲۰۰۹ به ۵۹ پوند / تن رسید. پلاستیک به طور متوسط در هر تن ۱۵۶ پوند، به ۷۵ پوند / تن کاهش یافته است و سپس در ماه مه ۲۰۰۹ به ۱۹۵ پوند / تن رسید.

بعضی مناطق با استفاده از صادرات به عنوان مقدار زیادی از مواد بازیافت شده مشکل دارند. این مشکل بیش تر در مورد شیشه وجود دارد. هم انگلیس هم ایالات متحده مقادیر زیادی شراب بطری شده در شیشه سبز را وارد می کنند. اگرچه قسمت بزرگی از این شیشه برای بازیافت زباله فرستاده می شود، اما در خارج از میانه غربی آمریکا تولید شراب به اندازه کافی برای استفاده از مواد بازسازی نشده وجود ندارد. اضافی آن ها باید درون مصالح ساختمانی کم شود یا مجددا وارد جریان زباله شود.

به همین ترتیب، شمال غربی ایالات متحده با توجه به تعداد زیاد کارخانجات تولید خمیر در منطقه و همچنین نزدیکی به بازارهای آسیا، در یافتن بازار برای روزنامه های بازیافتی با مشکل روبه رو است. با این حال، در مناطق دیگر ایالات متحده، تقاضا برای روزنامه استفاده شده نوسان گسترده و زیادی را تجربه کرده است.

بازیافت در هنر:

اشیاء هنری بیش تر از مواد بازیافت شده ساخته می شوند. در مطالعه ای که روانشناسان اجتماعی شاون برن انجام داد، مشخص شد که تماس شخصی با افراد درون یک محله، موثرترین روش برای افزایش بازیافت در یک جامعه است. در مطالعه خود، او ۱۰ رهبر بلوک با همسایگان خود صحبت کرده و آن ها را ترغیب به بازیافت کرد. یک گروه مقایسه برای آگهی های بازیافت از آگهی ها ارسال شد. مشخص شد که همسایگان که با رهبران بلوک آن ها شخصا با آن ها تماس گرفته شده بودند.

بیش تر از این گروه بدون تماس شخصی بازیافت می شوند. در نتیجه این مطالعه، شاون برن معتقد است که تماس شخصی با گروه کوچکی از افراد عامل مهمی در تشویق بازیافت است. مطالعه دیگری که توسط استوارت اسکمپ انجام شده است تاثیر همسایگان و دوستان در بازیافت را بررسی می کند. در مطالعات او مشخص شد افرادی که دوستان و همسایگان خود را بازیافت کرده اند، نسبت به افرادی که دوست و همسایه بازیافت ندارند، نیز بازیافت می شوند.

بسیاری از مدارس برای آگاهی از دانش آموزان جوان در زمینه بازیافت، باشگاه های آگاهی از بازیافت را ایجاد کرده اند. این مدارس معتقدند که این باشگاه ها در واقع دانش آموزان را ترغیب می کنند که نه تنها در مدرسه بلکه در خانه بازیافت کنند.